Maandag 24 juni 2024
Gebed
O lieve Jezus, het is zo belangrijk voor me om steeds weer naar U op te kijken en mijn kracht en genade van U te ontvangen. Maar mijn menselijke trots staat vaak in de weg. Behoed mij toch van trots en ijdelheid. Ik voel en betreur de schadelijke invloed die mijn aangeboren trots op mij heeft. Hij komt tot uiting op de meest onverwachte momenten; wanneer ik voor U spreek, als ik zogenaamd een goed werk doe of een ander mag bijstaan om de weg te verlichten.
Maar het gif van trots, eigenbelang en hoogmoed werkt ongezien door elk oog behalve door het Uwe. U ziet alles en het verborgen kwaad en mijn soms zelfzuchtige motieven, hoe klein ook, blijven voor U niet verborgen.
Maar ik geef mijzelf aan U en vraag U om de invloed van mijn eigen ik door Uw barmhartigheid te vernietigen. U weet wat er in mij leeft en voor U hoef ik mij niet langer te verbergen. Was mij dus in de reinigende fontein van Uw kostbare bloed. Zuiver mij van trots, deze smerige vlek van mijn verdorven natuur. Helpt U mij om het pad van de nederigheid te bewandelen, zodat ik als een klein kind in eenvoud, leergierigheid en nederigheid mag leven. Het werk is helemaal van U en alle lof komt U toe. Amen.
Bang
Naar een gedicht van E.M. Hamilton
Bang?
Waarvoor ben ik dan bang?
Voor die heerlijke bevrijding van geest?
Voor rust die niet eerder zo schoon is geweest?
Voor de plaats zonder pijn
Waar ik eeuwig gelukkig zal zijn?
Bang dat de strijd is gestreden,
het leed is geleden?
Zou ik daarvoor bang moeten zijn?
Bang?
Waarvoor ben ik dan bang?
Bang voor het gezicht van de Heiland misschien,
Zijn genadige wonden te zien?
Bang voor de stem van het leven
Die mij op aarde zo’n troost heeft gegeven
Bang voor mijn welkom daarboven,
waar ik zal prijzen en loven?
Zou ik daarvoor bang moeten zijn?
Bang?
Waarvoor ben ik dan bang?
Misschien het moment van mijn sterven
Voordat ik het licht kan beërven?
Een stap in het duister,
Maar daarna niets dan luister…
Golgotha deed heel wat meer pijn!
Waarvoor moet ik dan bang zijn?
Nee, ik hoef niet langer bang te zijn
Ik verlang toch juist naar die hemelse rust
Naar de plaats waar de Meester ons kust.
Hem dienen was hier op aarde al fijn
Hoeveel beter zal de hemel zijn?
Er was eens een monnik die graag een olijfboompje wilde hebben. Hij plantte het boompje en bad toen tot God: “Heer, ik heb veel regen nodig zodat de wortels goed kunnen groeien. En God stuurde de regen. Toen bad de monnik: “Heer, ik heb nu genoeg regen. Nu heeft mijn boompje zon nodig. Heel veel zon. En God gaf de monnik waar hij om vroeg. Al vroeg in de morgen scheen de zon met zijn heerlijke stralen op het boompje, al werd de grond droog en hard. Toen bad de monnik voor wind zodat het boompje stevig in de grond kon staan en in de winter bad hij voor ijs zodat ook de takken sterk zouden worden. En toen, in de nieuwe lente, liep de monnik naar buiten om zijn meesterwerk te aanschouwen en zag hij tot zijn schrik dat zijn boompje was gestorven.
“Hoe kan dat nu?” vroeg hij ontredderd aan de abt van het klooster. “Ik heb er zo goed voor gezorgd en God om alles gevraagd. Maar nu is mijn olijfboom zo dood als een pier.”
“Ik heb ook een olijfboompje”, antwoordde de abt. “Maar ik heb het anders aangepakt. Ik heb een ander gebed gebeden. Ik zei: ‘Heer, hier is mijn boompje. Ik weet niet precies wat het nodig heeft, maar U weet het wel. Ik geef alles aan U. Als ik iets moet doen, laat U het me dan weten, maar boven alles geef ik het boompje volledig aan U over. En dat werkt prima. Mijn boompje staat er stralend bij.”
Wij bedoelen het goed en gaan enthousiast aan het werk, maar dan blijkt dat we zelf in de weg staan, omdat wij het zelf zo goed denken te weten en God voor ons karretje proberen te spannen in plaats van Hem te laten leiden.
Deze week nieuw op de site
Toen de chirurg de operatiekamer uitkwam sprong Sally meteen van haar stoel. “Hoe gaat het met hem?” vroeg ze wanhopig. “Komt het allemaal weer goed? Maar de chirurg schudde triest zijn hoofd. “Het spijt me zo. We hebben er echt alles aan gedaan…
Lees meer
Als Jezus Zijn discipelen nu eens via de juiste wereldse kanalen had uitgezocht en hen had onderworpen aan gedegen psychologisch onderzoek, dan had de wereld er wellicht anders uitgezien. Misschien had Jezus dan het volgende antwoord gekregen: “Bedankt Mijnheer Jezus voor het indienen van de cv’s van de twaalf mannen die u voor de leidinggevende functies in uw bedrijf op het oog heeft. We hebben hen uitvoerig getest…
Lees meer
Voor iedereen die er slecht aan toe is, die door kommer en kwel is neergeslagen, of die het leven moe is, heeft de Heiland een woord van troost, hulp en kracht. Iemand die de moeite neemt om naar Hem toe te gaan, al is het maar door naar Zijn armen te kruipen, zal niet teleurgesteld worden.
Lees meer
Spreuk van de week
Hoeveel christelijke pelgrims zouden er wel geweest zijn die nooit iets gezien zouden hebben van dat geweldige, geestelijke manna en de stromen van verkwikkend water uit de rots in de woestijn als God naar hen geluisterd had toen ze Hem met angst en beven smeekten om hen alsjeblieft niet naar de woestijn te leiden?
Krummacher
Als Jezus 99,9% van de zondeschuld had betaald, dan zou nog steeds niemand ook maar de kleinste kans hebben om naar de hemel te gaan.
Charles Swindoll
Eens zocht ik naar een tijd en een plaats voor afzondering en gebed; maar nu vind ik die plaats van stilte op elk moment en op iedere plaats zolang ik Uw aangezicht maar mag aanschouwen.
Onbekend
Wie het goede wil doen, moet niet verwachten dat mensen de stenen voor zijn voeten wegrollen, maar moet zijn lot rustig aanvaarden als ze juist meer stenen voor zijn voeten neergooien.
Albert Schweitzer
Om over na te denken
C.S. Lewis zegt in zijn beroemde boek “Onversneden Christendom” dat de genoegens die we op deze aarde beleven slechts kopieën, echo’s of luchtspiegelingen zijn van hun wederpartijen in de hemel: “Als ik in mijzelf een verlangen bespeur dat door geen enkele ervaring in deze wereld bevredigd kan worden, dan is de meest waarschijnlijke verklaring daarvoor dat ik voor een andere wereld gemaakt ben. Als geen enkel aards genoegen voldoende is, dan betekent dat niet dat het heelal bedrog is. Het is waarschijnlijk zo, dat aardse genoegens nooit bedoeld waren om dit verlangen te bevredigen; dat ze dit slechts opwekken om een impressie te geven van het ideale. Als dat inderdaad zo is, dan moet ik aan de ene kant oppassen dat ik de aardse dingen niet veracht of er ondankbaar voor ben en aan de andere kant dat ik ze niet verwar met iets anders waar ze alleen maar een flauwe afspiegeling van zijn. Ik moet in mijzelf het verlangen naar mijn ware vaderland behouden, dat ik niet zal vinden tot na mijn dood; ik moet dat nooit laten bedelven door iets anders of mij ervan af laten leiden. Ik moet dit mijn grootste doel maken in dit leven om door te zetten naar dat andere land en anderen helpen dit ook te doen.”
Als je met God op pad gaat en je aan Hem vasthoudt kom je ongetwijfeld oog in oog te staan met een grote schare sprinkhanen en krekels die schreeuwen en tjirpen dat je niet goed wijs bent en die beweren dat het maar de vraag is of er wel een hemel is, of een God, en dat je maar beter met die onzin kunt ophouden omdat het leven in wezen zinloos is en het een verspilling van tijd is om je met dergelijke misleidingen bezig te houden.
Ze hebben geen gelijk, die slimme twijfelaars. In plaats daarvan kun je je beter concentreren op de ware Landman die je zal helpen een vruchtbaar leven te hebben. Laat je wijnstok bloeien en vrucht dragen. Laat de vrucht rijpen en haar weelderige geur zich over het land verspreiden. Geef geen plaats aan de twijfel. God heeft gezegd: “Als het niet zo is zou Ik het jullie verteld hebben.” Leef niet langer in het leven van de wereld, maar leef uit alle macht in het leven van God. Als je je met de Schepper bezighoudt weet je maar al te goed dat het leven meer dan de moeite waard is om geleefd te worden.
Hale
Onze menselijke geest moet eigenlijk vele malen per dag gestabiliseerd worden en weer in de juiste richting worden gezet. In dat opzicht lijkt onze geest wel wat op een kompas dat op een gammele tafel ligt. De minste beweging van de tafel zorgt ervoor dat de naald heen en weer schudt en ronddraait, met het gevolg dat hij de verkeerde kant op wijst. Pas als de tafel weer helemaal tot stilstand komt, wijst ook de naald weer naar de juiste richting. Zo moet ook onze geest voortdurend tot rust komen om ons de juiste kant op te wijzen. Hoe doen we dat? Gun jezelf korte momenten in je dag om tot rust te komen en aan Jezus te denken. Er zit een bijna goddelijke kracht verborgen in de stilte. Problemen, zorgen en alles wat je opwindt zijn als het schudden van de tafel waardoor je kompas je niet de juiste richting toont. Laat alles wat je zorgen baart of je bezighoudt los. Laat het als een bezinksel op de bodem vallen, totdat je ziel helder wordt. Zeg dan in de stilte: “Heer, schenk mij Uw vrede en reinig mij van al mijn zonden zodat ik U mag dienen met een rustige geest! ”
Bisschop Huntington.
Uit het archief van Spurgeon
Als je mij om advies vraagt, zou ik je direct het volgende willen zeggen: Maak toch elke dag wat tijd vrij, of in elk geval zo vaak als je kunt, om je geest de kans te geven zich bezig te houden met het opnemen van je lengtegraad en je breedtegraad, zodat je precies weet waar je je eigenlijk bevindt op de zee van dit leven. Misschien drijf je wel naar een gevaarlijke rotspartij en sta je op het punt schipbreuk te lijden, terwijl je geen idee hebt van het naderende gevaar. Laat je schip toch niet op volle kracht door de mist varen als het zicht niet ideaal is, maar verminder je snelheid. Laat voortdurend je peillood zakken om te zien of het water waarin je vaart wel diep genoeg is of dat je wellicht in ondiep water terecht bent gekomen of omringd bent door verraderlijke zandbanken. Trek je dus elke dag even terug en kijk goed om je heen, zodat je precies weet waar je bent.
Schepping
“De aarde is vol van de glorie van God! Hoe veelvuldig zijn Uw werken, O Heer, de Almachtige God! In wijsheid hebt U ze allemaal gemaakt. Als je deze waarheid goed op je laat inwerken kun je de natuur zelf in haar aanbidding horen zingen.
Want God heeft dat alles gemaakt:
* Insecten zowel als engelen,
* Bloemen die de weide omspannen en de sterren in de hemel
* Het schijnsel van de glimworm en het licht van de zon
* De leeuwerik met een lied in de lucht, en de seraf die in de hemel zingt
* De donderslagen die de wolken verscheuren, maar ook de bazuin die het graf zal openen.
Al deze dingen en zoveel meer openbaren Gods eigenschappen, Zijn macht en ze verkondigen Zijn lof! En God is mijn Vader.
“Laat alles wat adem heeft de Heer loven!” (Psalm 150:6)
Thomas Guthrie, 1803-1873
Uit de schatkist van het verleden
Ik legde mij met heel mijn hart erop toe wijsheid te kennen, en onverstand en dwaasheid te leren kennen. Ik merkte dat ook dit slechts najagen van wind is. Want in veel wijsheid zit veel verdriet. Wie kennis vermeerdert, vermeerdert leed.
Prediker 1:17-18
Augustinus liep eens aan de waterkant bij de oceaan toen hij een klein jongetje zag dat opgewonden heen en weer rende met een bakje dat hij vanuit de zee opvulde met water om het dan op het strand in een gat te gooien dat hij gegraven had.
“Wat doe je?” vroeg Augustinus.
“Ik probeer de oceaan in dit gaatje te stoppen,” antwoordde het kereltje gefrustreerd. “Maar het gaat niet zo goed.”
Later zou Augustinus zeggen dat hij die middag een belangrijke ontdekking had gedaan. “Ik ben net zo bezig als dat jongetje,” aldus Augustinus. “Ik probeer de oceaan van Gods wijsheid en liefde in het holletje van mijn eigen hersenen te stoppen, maar echt goed gaat dat niet. God is gewoon veel te groot voor mijn aardse begrip.”
En dat is een goede gedachte om eens over na te denken. God vraagt van ons om in geloof tot Hem te komen. Er is heel veel wat wij niet direct kunnen begrijpen, maar dat is ook helemaal de bedoeling niet. Wij doen er goed aan erop te vertrouwen dat God weet wat Hij doet, ook al begrijpen wij Zijn wegen niet altijd.
Een glimlach …
Er was eens een studente die wat meer moest weten over een aspect van haar studie. Haar mentor wist wel raad en raadde haar aan om een bepaald boek te lezen. Ze haalde het boek direct uit de bibliotheek, maar de moed zakte haar al snel in de schoenen. Het was een groot en dik boek; daar zou ze heel wat tijd mee moeten doorbrengen en tot overmaat van ramp bleek het boek haar nauwelijks te boeien. Het was saai, wat langdradig en te geleerd.
“Ik lees het wel een andere keer,” maakte ze zichzelf wijs en ze stopte het weg, achter in haar kast.
Een paar weken later kwam er een gastspreker op de universiteit en die zou zowaar een lezing geven over hetzelfde onderwerp. Het meisje besloot naar hem te gaan luisteren. Ze werd meteen aangetrokken tot zijn leuke gezicht en persoonlijkheid. Wat had die man een kennis van zaken en hij was zo enthousiast over het onderwerp waar hij les in gaf.
Heel wat beter dan dat vervelende boek…
Opeens realiseerde ze zich dat deze man ook de schrijver was van het boek dat ze zo snel als saai had bestempeld. Toen ze weer thuiskwam groef ze het boek weer op uit haar kast en gaf het een tweede kans. Ze las het geboeid van het begin tot het einde. Waarom was ze opeens zo geïnteresseerd? Het was toch hetzelfde boek dat ze eerst zo achteloos had weggedaan? Ze had de schrijver ontmoet. Ze was geboeid geraakt door de man die het boek geschreven had en daardoor was ze het met aandacht gaan lezen en stond ze er open voor.
En de bijbel? Is dat ook niet zo’n saai en droog boek?
Dat hangt er maar vanaf. Als je de schrijver ontmoet gaat het tot je spreken. Dan inspireert het je en heeft het een diepe betekenis. Maar als je de schrijver niet kent val je al snel over alle rare woorden en vreemde uitdrukkingen en leg je het waarschijnlijk snel weg. Ken jij de schrijver van de bijbel? Zo niet, open dan je hart voor Hem door Hem oprecht te vragen een deel van je leven te zijn.
Dat is grappig
Een klein jongetje opende de familiebijbel met groot ontzag. Dit was het Woord van God en, zoals papa had gezegd, alles wat er in stond was waar en zuiver en was ingegeven door de Geest van God die niet liegen kon.
Het jochie bladerde gefascineerd door de oude bladzijden. Plotseling gleed er iets uit de Bijbel en dwarrelde op de grond. Hij raapte het op en keek er met grote ogen naar. Het was een oud, gedroogd en enorm groot herfstblad.
“Mama”, schreeuwde het kereltje opgewonden. “Kijk nu eens wat ik gevonden heb?”
“Wat heb je daar dan, schat?”
“Ik denk dat ik de zwembroek van Adam heb gevonden.”
