De fotograaf
Een fotograaf had eens gehoord dat er in een groot woud heel wat mooie foto’s te maken waren van de dieren in het wild. Dat leek hem wel wat en zo stapte hij op een zonnige dag goed gemutst met zijn lenzen en dure apparatuur de bossen in.
Maar toen hij midden in het woud stond, herinnerde hij zich dat hij een collega moest bellen over een project. Hij greep zijn mobiele telefoon. Van het een kwam het ander en voor hij het wist zat hij tot over zijn oren in het werk. Maar geen nood, hij kon best twee dingen tegelijk doen. Twee vliegen in een klap en zo kwam het dat hij zijn zaakjes regelde met zijn fototoestel in de aanslag, klaar om die wilde beesten vast te leggen op de gevoelige plaat. Maar hij zag die dag niets. Zelfs de vogeltjes leken zich voor hem te verschuilen en uiteindelijk strompelde hij vermoeid en ongeïnspireerd met lamme armen van het vasthouden van de telefoon en het fototoestel het woud weer uit. Wat een waardeloze dag. En dat woud? Daar had je ook niets aan. Hij had nog geen kip gezien, dus dat verhaal over al die wilde beesten viel ook wel mee.
Later zag hij in de boekwinkel een fotoboek van een andere fotograaf. Het boek ging over het dierenleven in het bewuste woud en de ene foto was nog mooier dan de andere. Wat een schoonheid en zulke prachtige foto’s!
“Dat was toch datzelfde woud waar ik drie uur lang niets heb gezien?” dacht de fotograaf verbaasd. “Hoe kan dat nou?”
Maar diep van binnen wist hij het wel. Hij was de hele tijd met zichzelf bezig geweest en die beesten hadden hem een kilometer ver al horen aankomen en hadden zich goed verstopt.
Misschien verbazen we ons wel over zo’n fotograaf. Maar toch, als we dit voorval eens op het Woord van God betrekken, kunnen we het misschien op onszelf betrekken en valt er iets van te leren.
Zo kan het voorkomen dat we vol overtuiging en goedgeluimd op zoek gaan naar de schatten van Zijn Woord. We pakken de Bijbel van de plank en stappen binnen in de wonderlijke wereld van de geest. Daar willen we graag de wonderen van de geest ontdekken en zoeken we inspiratie. Maar soms lopen we in die wereld net zo rond als die fotograaf in het woud.
We hebben geen goed plan. We worden voortdurend afgeleid. Onze zorgen worden meegezeuld en we nemen de tijd niet om stil en geduldig achter een boom te zitten tot het Woord tot leven komt en zich in al zijn schoonheid vertoont. Er gebeurt helemaal niets. Er wordt niets ontdekt en het lijkt wel alsof zelfs de vogeltjes van de geest opgehouden zijn met hun gekwetter. Eigenlijk is het verloren tijd en al snel wordt er besloten dat we beter iets anders kunnen doen. Al dat gepraat over geestelijke inspiratie en verfrissing! Het zal me wat. Het werkt niet. We hebben niets gezien waar we een mooie foto van konden maken.
En dan zien we in de boekwinkel opeens een prachtig boek, vol met inspiratie en met de mooiste foto’s …
Anderen kunnen het wel. Wij dus ook! God wil dat wij Hem ervaren. Hij wil niets liever dan met ons communiceren, maar dan moeten we daar ook de tijd voor nemen. Je moet niet alleen bidden, maar in de geest geraken. Je moet meer doen dan de Bijbel openslaan, maar de geheimen ontdekken die in elk woord verborgen zitten.
