Alles volgens het plan
Er bestaat een verhaal over de architect van de bekende Brooklyn Bridge in Amerika. Tijdens de bouw van de brug raakte hij zwaar gewond en was hij niet langer in staat om bij het werk aanwezig te zijn. Hij moest zijn werk verrichten vanaf zijn ziekbed en hij stuurde zijn vrouw elke dag met alle plannen en instructies naar het bouwterrein. Eindelijk was het geweldige werk klaar en werd de invalide architect naar de brug gebracht om het resultaat te aanschouwen. De man keek met arendsogen naar het voltooide bouwwerk. Geen detail ontging hem. Elke staalkabel, elke pijler, niets werd over het hoofd gezien. En alles was precies zoals hij het had uitgetekend. Tenslotte draaide hij zich met stralende blik om en sprak vol vreugde tot zijn vrouw: “Alles is volgens het plan! Alles is precies volgens het plan!”
***
Eens, en die tijd komt snel naderbij, zullen wij voor Jezus staan en kijken wij in Zijn liefdevolle ogen. Ik kan me voorstellen dat wij dan zullen zeggen: “O God, dank U dat U mij geholpen heeft om mij af te keren van de duistere paden van zelfzucht en dat ik de genade ontving om U en Uw wegen lief te hebben! Dank U Heer, dat U mij veilig thuis heeft gebracht en dat elk detail van mijn leven onder Uw bescherming stond. Alles ging precies volgens Uw plan!” Maar gaat alles wel volgens het plan? Wat te denken van al die fouten die we maken en de verkeerde beslissingen die we allemaal voortdurend nemen? Terwijl het waar is dat wij ons best moeten doen om de juiste wegen te bewandelen en er niet zomaar op los mogen leven, is het zo onvoorstelbaar mooi om te weten dat God bij machte is om zelfs onze menselijke fouten en tekortkomingen om te buigen voor Zijn eer en plan en dat Hij ze als bouwstenen gebruikt voor iets moois. Gods wegen zijn tenslotte heel wat hoger dan die van ons en Hij gebruikt alles wat wij Hem geven. Is dat echt altijd waar?
Zeker als ons hart op de juiste plaats staat. Als wij er naar verlangen om Hem lief te hebben en ons aan Hem willen overgeven, zelfs als wij daar regelmatig in tekort schieten, zullen onze menselijke fouten en zonden op een liefdevolle manier door God gecorrigeerd en gebruikt worden.
En als wij weigeren Hem lief te hebben? En wij zoeken opstandig onze eigen weg? Kunnen wij dan nog steeds op God rekenen? Zelfs dan laat God ons niet vallen en spoort Hij ons voortdurend aan om tot Hem terug te keren, zoals Hij dat ook al deed met Zijn ongetrouwe kinderen uit het Oude Testament. Net als zij zullen ook wij de gevolgen moeten dragen van ons opstandige en eigenzinnige gedrag. Terwijl Gods liefde altijd standvastig blijft staat er duidelijk geschreven dat ‘de weg van de trouwelozen onbegaanbaar is.’ Die is zwaar, vermoeiend en kronkelig. Het gaat er dus om dat we onze ogen op God en Zijn wegen gericht houden. En daar is in de eerste plaats geloof voor nodig.
Het probleem waar we allemaal weleens mee worstelen is dat we niet echt geloven dat God een plan voor ons leven heeft.
Wij geloven diep van binnen eigenlijk dat we het uiteindelijk toch allemaal zelf moeten doen. En dus volgen we onze eigen plannen, stippelen we onze eigen weg uit en bepalen we onze eigen toekomst, zonder dat wij God er daadwerkelijk bij betrekken. Jezus heeft daar wel iets over te zeggen: “Het zal u gaan naar uw geloof.” (Mattheüs 9:29) Als wij dus niet echt geloven in het plan dat God voor ons heeft wordt de kans dat wij onnodig en eenzaam op de zee van dit leven ronddobberen aanzienlijk groter. Zoek dus oprecht Gods aangezicht. Jakobus zegt het in klare taal: “Als u wilt weten wat God van u verwacht, vraag het Hem en Hij zal het u graag vertellen.” (Jakobus 1:5)
Stuur je schepen dus niet uit op de onstuimige oceanen van dit leven op zoek naar een onbekende haven die je zelf hebt uitgezocht, geleid door zelfzuchtige ambities of het verlangen naar gemak. Leg je hart voor Hem bloot. Laat Hem binnen in de kleinste en diepste kamertjes van je hart en ervaar de diepe vrede en rust die Zijn aanwezigheid met zich meebrengt. Dan is het tijd om de woeste zee op te zeilen, omdat Hij het roer stevig in handen heeft.
Naar een artikel van James McConkey
