Maandag 9 januari 2023

De ongelovige dokter was een bron van zorg voor de gelovige oude dame, want ze gaf om die man en wilde hem zo graag vertellen over het verzoeningsoffer van God. Maar hoe kon ze hem het Evangelie op een goede manier duidelijk maken? Ze had het al vaak geprobeerd, maar de man had haar altijd meewarig aangekeken alsof ze in sprookjes geloofde en wilde er niets over horen. “God,” aldus de dokter, “is goed. Dat zegt u tenslotte zelf. Al die poespas van een kruisdood en een offer is helemaal niet nodig. Als ik iets verkeerd heb gedaan, beken ik het gewoon en dan vergeeft Hij het me. Einde verhaal.”

Op zekere dag werd de vrouw ernstig ziek en moest de dokter al zijn kennis aanspreken om de vrouw er weer bovenop te helpen. Gelukkig ging het goed en de vrouw genas voorspoedig. Als dank voor zijn goede zorg nodigde ze de dokter uit voor een heerlijk maal, wat de dokter; een echte lekkerbek, maar wat graag accepteerde. Na de maaltijd zei de vrouw: “Dokter, ik wil u graag bedanken voor uw goede zorg, uw aandacht en het offer dat u soms zelfs midden in de nacht voor mij hebt gemaakt. Ik dank mijn gezondheid aan uw goede zorg als arts, want alleen kon ik het niet.”

“Het was gewoon mijn plicht,” antwoordde de man terwijl hij met een tevreden grijns de laatste kruimels van een stuk chocoladetaart van zijn mond veegde.

“Maar,” ging de vrouw aarzelend verder, “ik geloof dat ik u wel het een en ander schuldig ben. Volgens mij komt er nog een grote rekening van uw kant.”

“Dat klopt,” zei de dokter. “Voor wat hoort wat. Zo gaat dat nu eenmaal.”

“Welnu…,” ging de vrouw verder, “…Ik heb u nu alles bekend over uw zorg en aandacht en mijn eigen onvermogen om mijzelf beter te maken. Gelukkig vergeeft u me nu dus alles gewoon en hoef ik u niets te betalen?”

De dokter keek haar verward aan en stamelde toen geïrriteerd: “Eh… zo werkt het niet, mevrouw. Er is een betaling nodig. Ik kan u die schuld niet zomaar vergeven. Iemand moet die betalen.”

“Precies,” zei de vrouw met een glimlach. “Iemand moet betalen. Misschien snapt u nu beter wat die poespas met het kruis eigenlijk betekent.”

-Zonder bloed is er geen vergeving
Hebreeën 9:22

Deze week meer dan de moeite waard
Wat doe je als je hoog in de lucht zit in een onstabiel privé-vliegtuigje en de piloot raakt buiten bewustzijn? Dan is het einde wel heel dichtbij. Maar dan is er nog altijd die stem… Een getuigenis.
Lees er hier meer over

De velden en de droge grond waren gebarsten; het had al lang niet geregend. De bladeren van de laurierboom verbleekten in de zon en nergens was er enige frisheid te bekennen. Het had drie-en-een-half jaar niet meer geregend… en toen kwam Elia.
Leeser hier meer over 

Ik zou wel willen dat iemand mij in zijn testament opnam en dan zou sterven zodat ik alles kon erven,” zuchtte de jongeman terneergeslagen toen hij weer een rekening opende. Maar er is zo iemand…
Lees er hier meer over

Spreuk van de week
Ik zal niet juichen omdat ik godsdienstig ben, maar ik zal juichen omdat ik verlost ben. Ik zal niet juichen omdat ik vrij ben van zonde… maar omdat mijn zonden vergeven zijn.
Ambrosius van Milaan (339-397 na Christus)

 Het is frappant dat de meest optimistische en enthousiaste mensen die je zult ontmoeten, vaak mensen zijn die intens hebben geleden.
Warren Wiersbe

 Om over na te denken
Jullie Heer God zal deze volken één voor één voor jullie wegjagen. Jullie mogen hen niet in korte tijd vernietigen, maar beetje bij beetje. Want anders zouden er te veel wilde dieren in het land komen.
– Deuteronomium 7:22

Wat bedoelde de Heer met die wilde dieren en waarom mocht het volk van God de ongelovige volken niet in korte tijd vernietigen? Daarvoor moeten we misschien kijken naar de verschillen tussen het Oude en het Nieuwe Testament. Het volk Israël uit het Oude Testament kan worden gezien als een symbool voor de kerk uit het Nieuwe Testament. Het Oude Testament is de periode die zijn schaduw voorwaarts werpt over hoe het leven er in de toekomst door Christus zou uitzien, terwijl het leven in het Nieuwe Testament een daadwerkelijke ervaring is van de werkelijkheid van Christus.

 

De uittocht van Israël uit Egypte en de verovering van het Beloofde Land zijn daar een goed voorbeeld van. De uittocht is een symbolische voorbode van verlossing; de verovering van het Beloofde Land is een beeld van de noodzakelijke groei van het Koninkrijk van Jezus. Maar waarom moet deze uitbreiding van het Koninkrijk “beetje bij beetje” plaatsvinden, omdat “de wilde dieren” ons anders teveel zouden worden?

Bij iemand die vandaag christen is geworden (of Egypte heeft verlaten), begint het heiligende werk van de Heilige Geest. Jezus verandert die mens stapje voor stapje om hem te veranderen in iemand die lijkt op het beeld dat God voor ogen heeft. Zo groeien wij en gaan wij vrucht dragen zodat het Koninkrijk wordt uitgebreid (oftewel het Beloofde Land wordt in bezit genomen). Dit gaat echter stapvoets en niet in een keer. Als dat proces te snel zou gaan zou zo’n persoon misschien niet volwassen genoeg zijn om de problemen en de zorgen (de wilde dieren) aan te kunnen die horen bij een grotere mate van verantwoordelijkheid. En dat is een mooie boodschap. Wees dus niet moedeloos als je vooruitgang op het geloofsgebied slechts klein lijkt te zijn. God weet wat je aankunt en wil voorkomen dat je opgegeten of overmeesterd wordt door de problemen, de zorgen en de beslommeringen op je weg. Wanneer het zover is, zul je er klaar voor zijn. Dan zul je blij zijn dat je niet hebt geprobeerd om het Beloofde Land in je eigen kracht en op je eigen tijd in bezit te nemen.

Vertaald en bewerkt artikel uit Bible League International

 Uit het archief van Spurgeon
Christen, onteer je geloof niet door altijd met een zorgelijk gezicht door de wereld te gaan. We kunnen onze last toch op de Heer werpen? Dat is Gods bedoeling. Wat voor ons een verpletterende last is, is voor Hem niet meer dan een stofje op Zijn weegschaal. Wees daarom geduldig en rust in Hem. God is je niet vergeten. Hij die de musjes voedt, zal ook jou voorzien in alles wat je nodig hebt. Neem de wapens van het geloof op en verzet je tegen die zee van moeilijkheden door Hem te laten leiden. Er is Iemand die voor je zorgt. Zijn oog ziet je en Zijn hart klopt vol mededogen. Zelfs de donkerste wolken zullen uiteindelijk oplossen en veranderen in een weldadige stroom van genade. Twijfel niet aan Zijn genade vanwege de beproeving, maar geloof dat Hij je liefheeft in tijden van geluk en in tijden van duisternis. Wat een onbezorgd leven zou je kunnen leiden als je de zorgen werkelijk durft over te dragen aan de God van de voorzienigheid. Waarom zou je je zorgen maken als God beloofd heeft je te dragen? Kom, mijn ziel en durf te rusten in die liefdevolle armen.

Uit de schatkist van het verleden
“Ik zie broeder Johnson nooit meer in de kerk,” zei iemand eens tegen de Evangelist Dwight Moody. “Ik vrees dat de goede man te oud is geworden om naar de kerk te komen.”

“Nee, dat is het niet,” schudde Moody bedroefd zijn hoofd. “Broeder Johnson is niet te oud geworden, maar hij is te koud geworden.”

Want Demas heeft me in de steek gelaten. Hij hield meer van de wereld dan van de Heer.
2 Timotheüs 4:10

 Dat is grappig
Dominee Peters en Jan Janssen, een van zijn ouderlingen, raakten eens in een verhitte ruzie over een onbelangrijk detail van de eredienst en Jan Janssen staarde de dominee schuimbekkend en met gebalde vuisten aan. Tenslotte besloot dominee Peters om een staakt-het-vuren in te lassen en zei: “Jan, jongen, ik stel voor dat we gewoon naar huis gaan en tot God bidden om ons een vredig hart te geven. Als God spreekt, komt alles goed.”

Jan Janssen ging knarsetandend akkoord waarna hij langs het kerkhof de kerk uit stormde. Na de dienst op de volgende zondagochtend begroette Jan Janssen dominee Peters weer hartelijk. “Ik heb uw advies opgevolgd, dominee,” zei hij met een grote grijns. “Ik ben naar huis gegaan en ik heb gebeden.”

“Geweldig!” zei dominee Peters. “Wat is gebed toch prachtig. Ik heb net als jij ook gebeden en God gevraagd ons nederig te maken, ons een vredig hart en een nieuwe start te geven.”
“Dat heb ik helemaal niet gebeden,” antwoordde Jan Janssen. “Ik heb God gevraagd me te helpen om u te verdragen.”

Laat een bericht achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier