Maandag 22 augustus 2022
In een oud boekje uit het begin van de twintigste eeuw stond het volgende verhaal:
Enige jaren terug voer ik aan boord van een stoomboot en praatte ik met de kapitein die mij vertelde dat hij sinds kort een overtuigd Christen was geworden. “Ik zal je vertellen hoe dat is gekomen,” zei hij tegen mij. “Wij waren net langs de kust van Newfoundland gevaren toen er iets bijzonders gebeurde dat mijn hele geloofsleven op zijn kop heeft gezet.”
Daar wilde ik meer over weten en de kapitein vertelde maar wat graag wat er gebeurd was.
“We zaten al uren midden in een ondoordringbare mistbank,” aldus de kapitein. “En het zou ook nog wel even zo blijven. We voeren dus met een slakkengangetje, want anders was het veel te gevaarlijk. Maar op deze reis hadden we George Müller as passagier.”
“George Müller?”
De kapitein knikte. “Ja, daar heb je toch zeker wel over gehoord? Die man van gebed die in Engeland een heleboel weeshuizen onderhoudt zonder zelf een cent te bezitten. Dat is die man die zegt dat hij gelooft dat God overal voor kan zorgen als wij Hem maar vertrouwen en niet steeds weer proberen om op onze eigen kracht of ons eigen inzicht te leunen.”
Ja, daar had ik inderdaad over gehoord.
“Welnu,” sprak de kapitein, “George Müller klopte bij mij op de deur van de stuurhut waar ik al 24 uur onafgebroken aan het roer stond. ‘Kapitein,’ sprak hij, ‘wij gaan te langzaam. Op deze manier kom ik nooit op tijd voor mijn afspraak morgenmiddag in Quebec.’
‘Morgenmiddag in Quebec?’ Onmogelijk. Ik keek de man medelijdend aan en zei: ‘Het spijt me, mijnheer Müller. Maar dat gaat me niet lukken. Die mist is veel te dicht en ik kan gewoon niet sneller.’ Maar daar had George Müller geen boodschap aan. Hij zei: ‘Dan moeten we God om hulp vragen. Ik heb in de 57 jaar dat ik God ken nog nooit een afspraak gemist en dat gaat vandaag niet anders worden. Laat ons samen bidden.’”
De kapitein leek een beetje beschaamd toen hij zei: “Ik had wel met George Müller te doen. Hij was haast een beetje onnozel. Hij wist gewoon niets van het weer af. Het was belachelijk om te bidden tegen de mist en te verwachten dat God de lucht wel even zou klaren. ‘Maar mijnheer Müller… U begrijpt het niet. Die mist is echt heel erg dik.’
Nu was het de beurt van George Müller om mij medelijdend aan te kijken. Hij zei: ‘U begrijpt het niet, kapitein. U heeft uw ogen op de mist, maar mijn ogen zijn gericht op de levende God en Zijn Woord, de God die over deze wereld de baas is. Alles is in Zijn hand. Nogmaals, laten wij naar de kajuit gaan om te bidden.’”
“En dat deden jullie?”
De kapitein knikte. “Ja, wij knielden samen neer in de kajuit en George Müller bad daar een van de eenvoudigste gebeden die ik ooit gehoord heb. Toen hij klaar was wou ik ook nog bidden, gewoon om te laten zien dat ik de man respecteerde, maar Müller legde zijn hand op mijn schouder en zei: ‘Laat maar, vriend. Ten eerste geloof je er niets van en ten tweede ben ik ervan overtuigd dat God het antwoord al gestuurd heeft, dus is er geen enkele noodzaak om nog langer te bidden. Ik ken mijn God nu 57 jaar en ik kan met overtuiging zeggen dat er in al die jaren geen dag is geweest waarop ik niet bij de Koning op audiëntie ben geweest. God is betrouwbaar. Ga maar naar buiten, kapitein, en kijk naar wat God kan doen als wij Hem vertrouwen.’”
“Dat deed ik,” zei de kapitein geëmotioneerd. “En geloof het of niet, maar toen ik naar buiten stapte was de lucht helderblauw en stond de zon hoog aan de hemel. De mist was helemaal weg en toen konden wij met volle kracht vooruit. De volgende middag was George Müller op tijd in Quebec.”
Deze week nieuw op de site
Verwacht grote dingen
U, Heer, gaat altijd mee
Spreuk van de week
Wij moeten God vrezen uit liefde. Helaas zijn er nogal wat mensen die Hem proberen lief te hebben uit vrees.
Onbekend
Het is niet altijd nodig om lange gesprekken met God te voeren wanneer wij rusten in Zijn tegenwoordigheid. Vaak is het de bedoeling dat wij onze vermoeide zielen bij Hem neerleggen en eenvoudigweg genieten van Zijn stille, warme aanwezigheid. De Bijbel heeft het over de Geest die Zelf voor ons bidt met zuchten die niet in woorden zijn uit te spreken. Wat is er verfrissender dan zo’n contact met God zelf?
Ole Hallesby
Om over na te denken
Onmiddellijk daarna zei Jezus tegen de leerlingen dat ze alvast voor Hem uit naar de overkant moesten varen.
Mattheüs 14:22
Dit is een bijzondere passage. Stel je eens voor, Jezus gaf de discipelen een rechtstreekse en eenvoudige opdracht. “Ga alvast naar de overkant.” Als Jezus ons een directe opdracht geeft kunnen we er wel zeker van zijn dat alles goed zal gaan. Zo’n opdracht kan niet anders dan uitmonden in een triomfantelijke overwinning. Het was tenslotte Jezus zelf die de discipelen op pad stuurde. Maar het tegendeel was waar. Hun opdracht werd een grote mislukking.
Hij zond hen uit op een tocht en in plaats van succes ontmoetten zij een storm zoals zij nog nooit eerder hadden meegemaakt.
Dat is ook mijn ervaring. Er zijn momenten in mijn leven geweest waarop ik ervan overtuigd was dat God mij ergens heen stuurde. Jezus zei tegen me: “Ga alvast maar naar de overkant.” Dat gaf me vertrouwen en ik was er zeker van dat dit een eenvoudige reis zou worden. Maar dat werd het niet en het resultaat leek meer op een grote mislukking. De kalmte werd een storm; de zee raasde, de wind bulderde, het schip werd door de golven heen en weer geslingerd en mijn onderneming leed schipbreuk eer ik het land kon bereiken. Was mijn goddelijke opdracht dan toch een misleiding? Nee, en ook was mijn missie geen mislukking. Jezus stuurde mij inderdaad op reis maar ik weet nu dat Hij mij niet uitzond voor mijn doel maar voor Zijn doel. Hij had een ander doel voor ogen dan ik. Mijn doel was een fijne, rustige reis in gehoorzaamheid aan God. Zijn doel was mijn ontmoeting met de storm. Het was mijn doel om de boot veilig te verankeren aan de overkant van het meer in de rust van de haven. Zijn doel was me te leren dat ik rust kan vinden midden op de oceaan en zelfs in de hevigste stormen.
George Matheson.
Er was eens een koning die maar niet gelukkig was. Ondanks zijn grote rijkdom en macht zat hij stilletjes te mokken op zijn troon. Op zekere dag vertelde zijn raadsman hem dat hij het hemd moest dragen van een man die volmaakt gelukkig was. Als hij zo’n hemd zou dragen, dan zou hij zeker gelukkig worden. Toen zond de Koning direct zijn trouwste dienstknecht uit die het hele land afstroopte, op zoek naar het hemd van een man die volkomen gelukkig was. Maar dat was niet zo eenvoudig. Waar hij ook keek, nergens kon hij iemand vinden die oprecht gelukkig was. Maar na ettelijke maanden, toen de Koning de hoop al bijna had opgegeven, vond de knecht ten langen leste toch zo’n mens.
Hij keerde terug naar het paleis en de Koning vroeg hem opgewonden naar het hemd van deze man. Maar de dienstknecht sloeg zijn ogen neer en antwoordde de Koning bedroefd: “Het spijt me majesteit, maar het was een bedelaar en hij bezat geen enkel hemd.”
Uit het archief van Spurgeon
Bijbelstudie is het materiaal dat een mens tot een christen maakt. Dit is het krachtige, voedende vlees waarmee heilige mannen worden gevoed. O, wat een heerlijkheid om je te baden in een tekst uit de Schrift, en hem op te zuigen in je ziel, totdat je hart verzadigd is! Wat is er beter dan het machtige Woord van God?
Uit de schatkist van het verleden
Toen Michael Faraday op sterven lag vroeg iemand hem: “Michael, nu je sterft, wat zijn je veronderstellingen?” De wetenschapper keek de man niet-begrijpend aan en antwoordde toen: “Kerel, ik weet niet waar je het over hebt. Ik heb geen veronderstellingen. Mijn leven rust op zekerheden.” Toen citeerde hij een Bijbelpassage: “Ik weet op Wie ik vertrouw. En ik weet zeker dat Hij dat wat Hij mij heeft gegeven, zal kunnen beschermen tot die dag dat Hij komt.”
2 Timotheüs 1:12
Michael Faraday, (1791 – 1867) was een Brits natuur- en scheikundige. De natuurkundige William Henry Bragg, winnaar van de Nobelprijs in 1915, kenmerkte Faraday als volgt: “Men zegt wel dat Prometheus ons mensen het vuur schonk; maar aan Faraday danken wij de elektriciteit.”
Dat is grappig
Een man die aan lager wal was geraakt wilde graag weer iets van zijn leven maken en dacht dat het wellicht een goed idee was om naar een kerk te gaan waar veel goed gesitueerde mensen naar toe gingen. Maar toen hij op zondag binnen wilde gaan werd hij tegengehouden door een diaken die er niets voor voelde om zo’n sjofele man binnen te laten.
“Wat kom je hier doen?” vroeg hij bars.
“Ik heb God nodig,” antwoordde de man. “Met Gods hulp kan ik weer wat van mijn leven maken. Ik heb gebeden en ik geloof dat God me naar deze kerk heeft gestuurd.”
De diaken stelde voor dat de man eerst nog wat meer zou gaan bidden. Wellicht had hij God niet goed gehoord en was een andere kerk beter voor hem.
De volgende zondag kwam de sjofele man weer terug. De diaken vroeg verbaasd: “Ben je daar nu alweer. Ik had je toch gezegd dat je moest bidden?”
“Heb ik gedaan,” antwoordde de man.
“En? Heb je dan een ander antwoord gekregen?”
De man antwoordde: “Ja, dat heb ik inderdaad. Ik zei tegen de Heer dat ze me niet in deze kerk willen hebben. Toen zei de Heer: ‘Maak je daar maar geen zorgen over zoon; ik probeer zelf al jaren in die kerk te komen en Mij moeten ze ook niet.’”
En…
C.H. Spurgeon zei eens: “Ik was wanhopig op zoek naar de juiste kerk. Ik had de volmaakte kerk nodig zodat ik goed kon groeien in het geloof. Op een dag vond ik die kerk. Perfect gewoon. Helemaal volmaakt. Maar toen ik binnen was realiseerde ik me opeens dat deze kerk niet langer volmaakt was.
Hoe dat kon? Dat was eenvoudig. Ik zat er nu in en dus was de volmaaktheid ver te zoeken.”