D.L. Moody over de hemel

Er lag eens een dodelijk gewonde soldaat in de ziekenboeg van het leger en iedereen wachtte op het moment dat de man zou heengaan. Het was er stil en je kon alleen het geschuifel van de verpleegsters horen die af en aan liepen en af en toe het gekreun van een van de slachtoffers. Maar opeens riep de stervende soldaat duidelijk hoorbaar: “Aanwezig! Aanwezig!” De verpleegster snelde naar zijn bed en vroeg hem of hij pijn had en of ze iets voor hem kon doen.
“Nee,” fluisterde de soldaat. “Alles is goed. Heel goed zelfs. Ik zie de engelen en ze roepen het appl en ze hebben mijn naam ook afgeroepen. Ik ga nu snel naar God toe!” Toen riep hij weer opgewonden: “Aanwezig!”
Even later stierf de man vredig met een glimlach op zijn gezicht.

***

De weg naar de hemel? Die is zo recht als een lineaal.

***

Amsterdam is een plaats. En Londen is een plaats.En dat is de hemel ook. Het is een plaats.

***

Er was eens een jonge dame die, ofschoon ze gelovig was, niet veel anders deed dan klagen. Haar vriendin dacht dat het haar misschien wel goed zou doen om een bezoekje te brengen aan Omaatje Claassen. Die lag op sterven, maar ze was altijd zo blij en vol aanmoediging. Ze zag overal het goede van in en haar geloof in God was een steun tot ieder die met haar in aanraking kwam. En zo kwam het dat de twee vriendinnen naar Omaatje Claassen gingen. Ze woonde hoog boven in een flatgebouw zonder lift en natuurlijk begon de jonge dame meteen te klagen.
“Moet ik die trap op zonder lift? En moet je zien hoe vuil het hier is!”
“Boven is het beter,” antwoordde haar vriendin. “Veel en veel beter!”

Maar op de tweede verdieping was het nog viezer en de jonge vrouw had het niet meer. Ze snoof de verschaalde lucht op van oude etensresten. “Moet je dat zien. Daar staat zelfs een gescheurde vuilniszak!” Ze wilde eigenlijk liever maar weer omkeren.
“Doorgaan…doorgaan. Boven is het beter,” antwoordde haar vriendin weer. “Veel en veel beter.”

En zo ging het door tot aan de vijfde verdieping en telkens weer werd de jonge vrouw verteld dat het boven beter was. Toen ze bij Omaatje Claassen aankwamen zagen ze de zieke, zwakke vrouw in bed, omringd door prachtige planten en bloemen in een kraakhelder appartementje, met vogeltjes die enthousiast op de vensterbank hun liedjes floten en een fruitschaal vol lekkere spullen. Maar de jonge vrouw zag het niet. Die zag alleen alleen maar het zwakke en uitgeteerde gezicht van de Oma en zei bitter: “Wat vreselijk…Wat erg zoals u daar ligt. Hoe is het nu toch om zo te lijden?
Omaatje Claassen keek haar aan en er verscheen een grote glimlach op haar gezicht. Toen zei ze eenvoudig: “Lief kind…boven is alles beter. Veel en veel beter.”
Dus vergeet het niet als je soms door een duister dal loopt… Alles is boven veel beter en daar gaan we uiteindelijk naar toe.

***

De meeste mensen vergeten dat er elf geboden zijn. Iedereen heeft het steeds maar over de Tien Geboden, maar volgens mij zijn er elf geboden. Hoeveel mensen vergeten niet die prachtige bergrede waarin de Heer zei: “Verzamel uw schatten in de hemel. Daar waar dieven ze niet kunnen stelen en het ongedierte ze niet kan aantasten.”
Dat is het elfde gebod: “Verzamel uw schatten in de hemel!” De meeste mensen denken er zo lichtzinnig over. Die denken niet aan die woorden en daarom is er zoveel pijn en zoveel leed in de wereld en daarom zijn er zoveel gebroken mensen. Dat is omdat ze niet bezig zijn om schatten in de hemel te vergaren. Ze doen misschien hun best om die andere geboden te bewaren, wat hen trouwens ook al niet lukt, maar dit gebod slaan ze helemaal in de wind. Dat is iets waar we aan moeten denken.

Laat een bericht achter:

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier