Ik ontdekte de schuilplaats
Een getuigenis
Bewerkt naar een artikel van Anthony Lilles
Toen ik nog een tiener was hadden mijn moeder en ik het zwaar te verduren. Mijn vader was alcoholist en de sfeer bij ons thuis was om te snijden. Bij het minste of geringste woord dat mijn vader niet aanstond brak de hel los, en werd er ook regelmatig geslagen.
Mijn moeder, een overtuigd Katholiek, bleef een stralend voorbeeld voor mij en mijn broers, door ons telkens weer te wijzen op Gods Woord en te zeggen dat God voor ons zou zorgen.
Maar waarom liet God die ellende dan niet ophouden? Hij kon toch op zijn minst een engel sturen die mijn vader eens goed de waarheid zou vertellen… Hij zou mijn vader in één klap kunnen genezen, maar dat deed Hij niet.
In plaats daarvan gebruikte Hij de situatie om mij iets te leren over wat geloof in God nu eigenlijk echt betekent; een levensles die mij tot op vandaag heeft geholpen.
Toen ik nog een jonge tiener was nam ik vaak alleen de bus naar een kerkje op het platteland. Daar nam ik dan achterin de kerk plaats en keek omhoog naar de gewelfde plafonds die beschilderd waren met engelen, en keek ik naar de gebrandschilderde ramen met afbeeldingen van Jezus en de heiligen.
De rust die daar over me kwam nam me als het ware mee naar een andere wereld, een wereld buiten mijzelf, een wereld van vertrouwen en hoop waar het kwaad niet kon binnendringen. Ik was op de een of andere manier verborgen in God, waar de donkere haat van mijn dronken vader me niet kon vernietigen.
Ik keek graag naar het grote kruis dat boven het altaar hing, naar het beeld van de gekruisigde Jezus en begreep opeens dat Christus bekend was met de pijn en het lijden op deze wereld. Toen ik daar zat en in Christus’ ogen keek was het alsof Hij in de mijne keek, alsof Jezus tegen me zei: “God heeft alle pijn en het lijden niet direct bij me weggenomen en zo zal God ook jou niet altijd behoeden voor aardse ellende.” Maar het was niet ontmoedigend, integendeel er sprak zo’n rust uit dat ik mij volledig geborgen wist in de armen van God. Mijn hart vulde zich met een oneindige zekerheid, een diepe vrede omdat ik het enige ware toevluchtsoord was binnen gestapt. Een gevoel van duurzame bescherming kwam over me en hoewel ik wist dat mijn vader zich die avond weer net zo zou misdragen, was er rust en vertrouwen.
God leeft en Hij zou voor me zorgen, iets dat Hij altijd heeft gedaan.
***
Het is Gods bedoeling dat wij onze toevlucht altijd in Hem vinden. Jezus zelf zei: ‘In de wereld zullen jullie het zwaar te verduren krijgen. Maar houd moed! Ik heb de wereld overwonnen.’ God zegt dus niet dat we geen problemen zullen hebben. Sterker nog, het is niet eens Zijn bedoeling om ons er van te vrijwaren. Maar Hij wil dat wij juist in de tegenslag onze schuilplaats ontdekken; een schuilplaats onder Gods vleugelen waar geen enkele vijand ons kan verbrijzelen en waar wij veilig kunnen wachten tot de ellende voorbij is.