Maandag 3 november 2025
Gebed
Heer,
U bent de Gever van vrede die verstand te boven gaat.
Vrede die de innerlijke stormen tot rust brengt,
die de golven van zorgen en angst verstilt.
De stormen mogen komen,
de winden mogen opsteken,
Maar ik zal niet zinken en niet onder gaan,
want U bent de Heer over de zee.
Alles beweegt onder Uw bevel.
Niets ligt buiten Uw macht.
Wees bij mij, Heer,
op elk pad dat U voor mij uitstippelt—
over heuvels en rivieren,
door bergen en weiden,
door regen en zon,
door hitte en kou.
Laat mij U dieper kennen—
niet alleen in gemak,
maar ook in strijd en overgave.
Laat mij de schoonheid van Uw gaven zien:
hoe volmaakt ze zijn,
hoe overvloedig,
hoe eeuwig.
Help mij in U te rusten.
Leer mij U te vertrouwen.
Op U te steunen,
wetende dat U mij precies zult geven
wat ik nodig heb op elk moment.
Amen.
Een woord van Jezus
Het is een geschenk om Mij in alles te zien.
Het neemt het verdriet niet weg,
maar tilt je hart boven elke schaduw uit.
Het vergroot de vreugde.
Het verzacht het gewicht van moeilijkheden.
Het opent een deur naar blijdschap.
Liefde, geloof en vrede
zijn Mijn schatten voor jou.
Ik geef ze je om met je mee te dragen,
om je te leiden,
je te inspireren.
Maar om volledig deel te hebben aan Mijn vreugde,
moet je eerst jezelf zien zoals Ik je zie.
Je moet accepteren wie je bent,
dat je gemaakt bent met een doel,
wonderbaarlijk en uniek.
Ik heb je talenten gegeven,
Stuk voor stuk ontworpen om je te helpen
je plaats te vinden
en deze in te nemen zoals alleen jij dat kunt.
Mijn liefde wankelt nooit.
Mijn zorg is constant.
Zelfs in beproevingen
kan Ik iets goeds voortbrengen.
Adem deze waarheid in.
Laat hem langzaam in je opkomen.
Zie, Ik ben bij je, altijd.
De Hemelse Steen
Een van de meest bijzondere diamanten ter wereld is de Koh-i-noor, ofwel de Berg van Licht. Hij behoort nu toe aan Engeland, maar komt oorspronkelijk uit India.
De edelsteen werd destijds toevertrouwd aan Lord John Lawrence om veilig te bewaren. Lord John had echter wel wat anders aan zijn hoofd dan een steen. Verstrooid stopte hij de diamant, die in een klein doosje zat, in de zak van zijn jasje. Zo kwam het, dat hij de kostbare steen volkomen vergat.
Zes maanden later kwam er een boodschap van de koningin met het bevel dat het grote juweel onmiddellijk naar haar moest worden toegestuurd.
Toen herinnerde Lord John zich plotseling dat de diamant hem ooit was toevertrouwd en hij verfoeide zichzelf om zijn achteloosheid. Waar was dat ding gebleven? Hij riep zijn inlandse bediende en vroeg of deze misschien maanden eerder een klein pakje had gevonden in een van zijn zakken.
Met grote spanning wachtte Lord John op het antwoord van de man.
Tot zijn grote opluchting bleek de bediende het kleinood inderdaad te hebben gevonden en veilig te hebben opgeborgen. Lord John verzocht hem het te gaan halen, en even later bracht de man het kleine doosje. Daar lag de wonderlijke diamant, stralend als de zon. Vanaf dat moment werd de diamant met de grootste zorg bewaard, totdat de koningin hem zelf tussen haar kroonjuwelen plaatste.
Maar ieder van ons bezit een nog kostbaarder en waardevoller juweel dan de Koh-i-noor. Wij dragen het licht van God in ons, een hemelse steen, verborgen in het hart.
De vraag is: wat doen wij ermee?
Gaan wij ermee om alsof hij geen waarde heeft?
Vergeten wij hem, zoals Lord John, in de zak van ons dagelijks leven, bedolven onder zorgen, drukte en afleiding?
Toch verliest dit hemelse juweel niets van zijn waarde, ook niet als wij het vergeten.
Christus gaf Zijn leven om het ons te schenken, de parel van grote prijs, de schat van eeuwig leven. Laten wij die gave niet verwaarlozen, maar haar koesteren, beschermen en laten schitteren, zodat het licht van God in ons zichtbaar wordt voor de wereld.
Deze week nieuw op de site
Jezus vroeg: “Zijn niet alle tien gereinigd? Waar zijn de andere negen?” Slechts één melaatse keerde terug om God te danken. Wat gebeurde er met de andere negen?
Lees meer
Spreuk van de week
Wat een ontzagwekkende Werkmeester is God, zowel in het grote als in het kleine! Met de ene hand vormt Hij misschien een ring met een doorsnede van honderdzestigduizend kilometer die om een planeet zoals Saturnus draait en met de andere hand maakt Hij het fijnste haakje in de veer van een kolibrie of het kleinste puntje aan de klauw van een microscopisch insect. Wanneer Hij in het klein werkt, is alles verguld, gepolijst en volmaakt. Maar wat door mensenhanden wordt gemaakt blijkt, zodra het onder de microscoop komt, ruw, grof en onbeholpen te zijn.
William Law
We laten ons meestal gemakkelijker overtuigen als we ergens zelf achter komen, dan wanneer een ander ons er over vertelt.
Blaise Pascal
Voor wie geloof heeft, is een verklaring niet nodig. Voor wie geen geloof heeft, is geen verklaring mogelijk.
Thomas van Aquino
Vergeving is geen gevoel, het is een keuze.
Randall Worley
Om over na te denken
Laten we een stad bouwen met een toren die tot in de hemel reikt. Zo vestigen we onze naam…
Genesis 11:4
Eigendunk is een geduchte, niet te onderschatten vijand die bij ons allemaal op de loer ligt. Denk aan het verhaal van de toren van Babel, waar de mensen hoogmoedig besloten een naam voor zichzelf te maken, een naam die tot aan de hemel reikte. De geschiedenis laat het zien: het is nog steeds hetzelfde verhaal. Het menselijk hart is, ondanks alle veranderingen in tijd en cultuur, in zijn zwakheden en zonden altijd hetzelfde gebleven.
Wij doen het vandaag niet anders wanneer we luisteren naar de stem van onze eigendunk en proberen de troon van ons leven, een troon die we eigenhandig hebben gebouwd, trots te bestijgen.
Hoe dat eruitziet? De één wil geëerd worden om zijn zuivere geloof, een ander om zijn vrijgevigheid. Weer een ander zoekt erkenning door zijn werk, zijn rijkdom, zijn invloed. Maar als we, geleid door Gods Geest, eerlijk in ons eigen hart kijken, ontdekken we dat het vaak slechts om één ding draait: wij zoeken onszelf.
Zo bouwen wij, steen voor steen, onze eigen torens van trots. Maar wat doen we ondertussen met die ene Naam, de Naam boven alle namen, die ons tot redding gegeven is?
Wie in zijn hart nog een toren van hoogmoed heeft opgericht, kan de heerlijkheid niet zien van die Ene Naam, die de enige ware Weg is die tot de hemel leidt.
Bewerkt uit een oud Bijbels dagboekje
_____
De manier om je nergens zorgen over te maken, is over alles te bidden.
_____
Waarom bidden, als God van ons houdt en toch al weet wat wij nodig hebben, nog vóórdat wij het vragen?
Wat nu als Hij weet dat juist het gebed zelf is wat wij het eerst en het meest nodig hebben? Wat als het eigenlijke doel van Gods bedoeling met gebed is, dat onze grootste en eeuwige behoefte vervuld wordt, de behoefte aan Hemzelf? Onze noden, groot en klein, drijven ons naar God. De gemeenschap met God is de ene, ware behoefte van de ziel en die is groter dan alle andere behoeften. En gebed is het begin van die gemeenschap.
George MacDonald
Uit het archief van Spurgeon
Zorg ervoor dat je hart in het reine is met Christus, dan zal Hij je vaak bezoeken. Zo verandert Hij gewone dagen in zondagen, maaltijden in momenten van heilig samenzijn, huizen in tempels en de aarde in de hemel.
C.H. Spurgeon
***
Op een zondag vroeg een man aan Spurgeon: “Mijnheer, hoe lukt het u om zoveel preken te houden zonder ooit iets te herhalen?”
Spurgeon lachte en antwoordde: “Ach, beste vriend, ik herhaal elke week dezelfde waarheden, maar God zorgt ervoor dat ze elke keer een ander deel van je hart raken!”
Uit de schatkist van het verleden
Pizarro, in zijn vroege pogingen om Peru te veroveren, kwam op een moment dat al zijn volgelingen op het punt stonden hem te verlaten.
Hij trok zijn zwaard en trok een lijn in het zand van oost naar west. Toen hij zich naar het zuiden wendde, zei hij:
“Vrienden en kameraden, aan die kant liggen arbeid, honger, naaktheid, regen, verraad en de dood; aan deze kant liggen gemak en plezier. Daar ligt Peru, met al zijn rijkdom; hier ligt Panama, met zijn armoede. Kies zoals het een dappere Castiliaan betaamt. Wat mij betreft, ik ga naar het zuiden.”
Na deze woorden stapte hij over de lijn.
Eén voor één volgden zijn mannen hem. Dit was het keerpunt in Pizarro’s lot.
Pizarro was een Spaanse conquistador uit de 16e eeuw, die streed omwille van wereldse roem en rijkdom.
Maar zo staat ook Christus in ons midden en Hij vraagt ons, ervoor te kiezen om Hem te volgen, niet altijd wetend waarheen en hoe lang de weg zal zijn.
Christus strijdt niet om weelde of faam, maar om de harten van de mensen.
Zullen wij ons van Zijn gezelschap afwenden omdat wij kiezen voor gemak en overvloed? Kiest dan heden wie gij dienen zult.
____
Laat bruisen de zee, met alles wat daar leeft,
laat het veld juichen en alles wat daar groeit,
en laten de bomen jubelen voor de HEER,
want Hij is in aantocht, als rechter der aarde.
1 Kronieken 16:32-33
____
Korte Anekdotes:
Het was bijna één uur ’s nachts toen in het huis van de familie Winter de telefoon ging.
Dr. Leon Winter, de hooggewaardeerde chirurg uit Chicago, schrok wakker.
Het was het ziekenhuis. Er was een jongeman, die zwaar verminkt was bij een nachtelijk ongeluk, zeiden ze.
Kon iemand anders het overnemen? Nee, deze keer niet.
Dr. Winter was misschien de enige in de stad die bekwaam genoeg was om het leven van de jongen te redden.
De snelste route naar het ziekenhuis liep door een ruige buurt, maar omdat elke minuut telde, nam de dokter het risico.
Hij was bijna veilig door de wijk heen toen, bij een stoplicht, zijn portier plotseling werd opengetrokken door een man met een grijze hoed en een vuil flanellen overhemd.
“Ik heb je auto nodig!” schreeuwde de man, terwijl hij de arts uit de wagen sleurde.
Dr. Winter probeerde nog uit te leggen hoe dringend zijn missie was, maar de man wilde niet luisteren.
Hij stal de auto en verdween in het duister.
Meer dan vijfenveertig minuten dwaalde de arts rond op zoek naar een telefoon.
Toen hij eindelijk een taxi vond, was er meer dan een uur verstreken.
Hij stormde het ziekenhuis binnen en liep naar de balie, maar de verpleegkundige schudde haar hoofd.
Te laat. De jongen was zo’n dertig minuten eerder gestorven.
“Zijn vader was hier vlak voordat hij stierf,” zei ze. “Hij is nu in de kapel. Zou u even bij hem willen gaan? Hij is zo in de war… hij begrijpt niet waarom u nooit gekomen bent.”
Zonder iets te zeggen liep Dr. Winter haastig door de gang en opende zacht de deur van de kapel.
Voorin, ineengedoken en snikkend, knielde de vader.
Hij droeg een grijze hoed en een vuil flanellen overhemd.
Tragisch genoeg had hij degene uit zijn leven geduwd die als enige zijn zoon had kunnen redden.
Hoeveel mensen duwen vandaag niet die Ene uit hun leven, die hen kan redden?
____
Hij heeft ons gered uit de macht van de duisternis en ons overgebracht naar het rijk van zijn geliefde Zoon, die ons de verlossing heeft gebracht, de vergeving van onze zonden.
Kolossenzen 1:13-14
_____
Hemels perspectief
Een jongen liep op een zomeravond over een stille landweg toen hij een oude man bij een knotwilg zag zitten. De man keek naar de sterrenhemel en glimlachte.
“Wat doet u daar zo alleen?” vroeg de jongen.
De oude man wees omhoog. “Ik oefen,” zei hij. “Ik oefen voor de hemel.”
“Hoezo oefenen?” vroeg de jongen verbaasd.
“Luister,” zei de man, “daarboven is alles licht en vreugde. Hier op aarde is het leven vaak donker en verward. Dus probeer ik mezelf erop te trainen, elke dag iemand een beetje vriendelijker te behandelen. Ik probeer een glimlach te geven waar iemand verdriet heeft en geduld te hebben op momenten dat ik liever boos zou zijn. Zo wordt mijn hart een stukje hemel, zodat ik me meteen thuis voel als ik daar kom.”
De jongen dacht even na en riep toen uit: “Dus de hemel is eigenlijk niet alleen iets ver weg … maar begint hier?”
De oude man knikte. “Precies. Iedere kleine daad van liefde en vreugde is een voorproefje van wat ons daar wacht.”
____
De hemel begint waar het hart rust vindt en liefde vrijelijk stroomt.
____
Een glimlach
De London Times vroeg lang geleden eens aan verschillende schrijvers een essay te schrijven over het onderwerp: “Wat is er mis met de wereld?”
De Christen G.K. Chesterton antwoordde met wat waarschijnlijk het kortste essay in de geschiedenis is. Hij schreef:
Geachte heren,
Hier is mijn essay:
Ik.
Hoogachtend,
G.K. Chesterton
____
Maarten Luther zei: Het eerste wat ik vraag, is dat mensen mijn naam niet gebruiken en zichzelf geen lutheranen noemen, maar christenen. Wat en wie is Luther? Die leer is niet van mij. Ik ben ook voor niemand gekruisigd. Hoe is het mogelijk dat ik, niet meer dan een stinkende zak vol maden, zover gekomen ben dat men de kinderen van Christus met mijn slechte naam aanduidt?
Toen Charles Dickens was uitgenodigd om in Amerika Thanksgiving Day bij te wonen zei hij dat de Amerikanen een beetje in de war zijn. Tegen een publiek merkte hij op dat we in plaats van één Thanksgiving Day per jaar er eigenlijk 364 zouden moeten hebben. Hij zei:
“Gebruik die ene dag dan maar om te klagen en te mopperen.
Gebruik de andere 364 dagen om God voortdurend te danken voor de vele zegeningen die Hij over je heeft uitgestort.”
Dat is grappig
Toen je werd geboren, bracht je moeder je naar de kerk.
Toen je trouwde, bracht je vrouw je naar de kerk.
Wanneer je sterft, zullen je vrienden je naar de kerk brengen.
Waarom kom je niet eens uit jezelf naar de kerk?
Naar een artikel van A. Smellie
____
