Maandag 24 november 2025
Gebed
Heer Jezus,
ik belijd U mijn zwakte,
mijn wankele staat,
ik erken dat de neiging tot het goede mij telkens ontglipt.
Maar U bent mijn kracht,
mijn vaste hand.
Blaas de adem van Uw Geest in bij mij.
Geef mij de zelfbeheersing die ik mis,
het inzicht dat ik in mijzelf niet kan vinden,
de wijsheid om mijn leven
met helderder ogen te zien.
Toon mij de kleine stappen,
de praktische wegen,
de stille keuzen
die mijn hart trouw houden.
Leid mij weg van wat mij omlaag trekt.
Versterk mijn voornemen
met Uw leven dat in mij werkt.
Met U kan ik mijn gewone strijd
aangaan, met buitengewone genade.
Amen.
Kom tot Mij wanneer je moe bent
en Ik zal je rust geven.
Ontvang Mijn stille kracht
die zich kleedt in zachtmoedigheid
die je de moed geeft niet te hoeven pronken,
die je vrede doet groeien.
Je hoeft niet te doen alsof je sterk bent.
Wees eerlijk
over je gaven
en je zwakheden.
Eerlijkheid opent de deur naar Mijn hart.
En wanneer je rust bij Mij,
vernieuw Ik je,
dan kalmeer Ik de onrust in je gedachten,
en geef Ik je kracht
voor je werk, voor je relaties,
voor de strijd in je eigen hart.
Blijf dus altijd dicht bij Mij.
Mijn kracht zal je dragen
bij elke uitdaging die je ontmoet.
We kennen misschien het verhaal wel van Hans Brinker, de jongen die zijn vinger in de dijk stak en zo ons land redde van een vreselijke overstroming. Het verhaal is ook in Amerika beroemd en het volgende artikel, geschreven aan het begin van de 20e eeuw in een Amerikaans tijdschrift, beschrijft het als volgt:
“Er bestaat een verhaal over een kind dat een klein lek ontdekte in de dijk die Nederland van de zee scheidde en het met zijn hand stopte om het water tegen te houden totdat er hulp kon komen. Hij bleef daar de hele nacht staan, met zijn kleine kinderhand, vechtend tegen het gevaar.
Het was slechts een dun, bijna nietszeggend straaltje dat hij tegenhield, maar als hij het niet had gedaan, zou dat kleine stroompje snel zijn uitgegroeid tot een grote stortvloed die het hele land verwoest zou hebben.
Tussen de zee en al die verwoesting stond niets anders dan de hand van een jongetje. Hij bleef trouw aan zijn plicht, aangezien hij die nacht de enige was die God ter beschikking had om het land te redden.
Maar wie weet, misschien zijn jij of ik op een dag ook de enigen die God heeft om een grote vloed van morele verloedering tegen te houden en zo het land te beschermen. Evenzo betekent het dat, als wij niet trouw zijn op onze nederige plek en niet bereid zijn onze eenvoudige plicht te vervullen, wij misschien een zee van ellende binnenlaten die menselijke hoop, vreugde en zelfs zielen wegspoelt.”
Als wij luisteren laat God ons precies de taak doen die nodig is, op de plek waar we staan.
Uit: Glimpses Through the Window of Life
Deze week nieuw op de site
Christus, als Zoon van God, had in een vurige strijdwagen kunnen rondtrekken van Bethlehem naar Golgotha, maar Hij koos een wagen van barmhartigheid. Over de heuvels en vlakten van Palestina reden Zijn wielen, terwijl Hij overal de arme kinderen op Zijn arm nam en zegeningen uitdeelde als de stralen van het morgenlicht.
Lees meer
Spreuk van de week
Er is een weg van het oog naar het hart die niet door het verstand loopt.
G.K. Chesterton
Het is veel moeilijker de honger naar liefde te stillen dan de honger naar brood.
Moeder Teresa
Hoe zelden wegen we onze naaste op dezelfde manier als wij onszelf wegen.
Thomas à Kempis
Wat we ook hebben, wie we ook zijn; we zijn slechts rentmeesters van de Allerhoogste God. Over al onze bezittingen, onze tijd, onze talenten en onze invloed heeft Hij geschreven: “Beheer het voor Mij, en bewerk het totdat Ik kom.” Zijn instructies gehoorzamen en Hem trouw dienen, is de ware toets van gehoorzaamheid en discipel zijn.
Charles Simmons
Telescopen en microscopen kunnen het ontwerp laten zien, maar alleen de ogen van geloof kunnen de Ontwerper zien.
Charles Swindoll
Om over na te denken
Elke dag sta je op en probeer je het beter te doen. Het is ook het verhaal van onze relatie met God. Soms raak je helemaal van het pad af, vergeet je God, breng je te weinig tijd met Hem door, verwaarloos je je gebedsleven. Toch staat God in dat kapelletje te wachten tot je terugkomt. Hij mist je. Hij houdt van je. Hij wil altijd bij je zijn. Dat is het soort liefde dat God voor ons heeft. Toen ik jonger was, begreep ik dat niet en volgde ik die roep niet. Maar toch hield God nog steeds van me. Ik deed van alles verkeerd, en God hield nog steeds van me. Ik wilde niet naar de kerk en toch hield God van me. Zo leer ik stap voor stap, en vandaag, als ik de dag weer begin, probeer ik mijn liefde voor God beter te laten zijn dan gisteren.
Zuster Monica Clare
____
Niemand dwong mij om Jezus lief te hebben.
Ik ontmoette Hem en werd vanzelf verliefd.
____
Zondigen? Zo erg is dat toch niet? Een leugentje om bestwil hier, een kleine verdraaiing van de waarheid daar, om onszelf buiten schot te houden… Dat snapt toch iedereen. Maar nee… Als je zelfs de kleinste dingen weghoudt bij het licht wordt het kanaal naar de genade afgesloten. Bekentenis maakt de ziel ontvankelijk voor de overvloedige wateren van het leven. Zodra we onze zonde onder woorden brengen, openen we de deur naar God. Schuld die berouwvol wordt bekend, bevindt zich al in het “verterende vuur” van Gods liefde. Dan ervaar ik de kracht van vergeving en vind ik vreugde en vrede. Maar als ik mijn zonde verberg, verberg ik ook mezelf voor “de ondoorgrondelijke rijkdom van Christus.” Ik moet daarom mijn zonden dagelijks belijden in de aanwezigheid van de Heer. Ik loop op de juiste weg als ik de Heer het verhaal van mijn nederlaag vertel. Maar andersom versterkt Satan zijn afschuwelijke ketenen wanneer hij mij kan verleiden te zwijgen over mijn zonde. Al zijn plannen raken in verwarring zodra ik mijn ziel oprecht en eerlijk voor de Heer uitstort. Dat is zeer zeker de moeite waard.
Uit het archief van Spurgeon
Wanneer onze ziel ophoudt met eigen inspanningen en zich overgeeft aan Hem die alles voor ons volbracht heeft en alles in ons zal voltooien, worden wij werkelijk veranderd en maakt God ons heilig. Niet door perfecte volmaaktheid, maar door waarachtig vertrouwen en intimiteit met Hem. Wanneer de ziel toetreedt tot de stilte van de sabbat, de sabbat van volmaakt vertrouwen, daalt God Zelf neer om Zijn heiligheid te delen. Daar waar de ziel rust in God, wordt zij verlicht en geheiligd door Zijn aanwezigheid. In die rust geschiedt onze transformatie: God werkt in ons, omdat wij stil zijn in Hem.
___
Als je toch alles wilt geloven wat je leest,
begin dan eens met het lezen van je Bijbel.
_____
Uit de schatkist van het verleden
Het was 1772. Een dikke mist lag over Londen. In een troosteloze woonkazerne in het drukke East End sloeg een man, overweldigd door ontmoediging en angst, zijn mantel om en liep de nacht in. Voorzichtig zijn weg aftastend over het trottoir liep hij naar de hoek van de straat waar altijd een paard-en-wagen-taxi stond. “Naar de Theems, mijnheer!” riep hij, want hij zag geen andere uitweg meer dan de brug over de Theems waar hij een einde aan zijn leven kon maken.
Wat een rit van 15 minuten had moeten zijn, duurde anderhalf uur. Ze waren hopeloos verdwaald in de mist. Hij besloot te gaan lopen en betaalde de chauffeur. Tot zijn verbazing kwam hij al na korte tijd voor de deur van zijn eigen huis aan.
Die ervaring raakte hem diep. Hij ging naar binnen, stak de lamp aan, knielde en vroeg God om vergeving voor wat hij had overwogen. In diezelfde kamer schreef hij toen de woorden die later een geliefd lied zouden worden.
Die man was William Cowper.
William Cowper (1731–1800) was een Engelse dichter en hymneschrijver, bekend om zijn religieuze gedichten en liederen. Hij worstelde zijn hele leven met depressies, maar zijn werk benadrukt vaak Gods genade, troost en het vertrouwen in Hem. Zijn bekendste werk is het hymne “God gaat zijn ongekende gang.”
God gaat zijn ongekende gang
vol donkere majesteit,
die in de zee zijn voetstap plant
en op de wolken rijdt.
Uit grondeloze diepten put
Hij licht en vreugd’ uit pijn.
Hij voert volmaakt Zijn plannen uit,
Zijn wil is soeverein.
Geliefden Gods, schept nieuwen moed,
de wolken die gij vreest,
zijn zwaar van regen, overvloed
van zegen allermeest.
Zoudt gij verstaan, waar Hij u leidt?
Vertrouw Hem, waar Hij gaat.
Zijn duistere voorzienigheid
verhult zijn mild gelaat.
Korte Anekdotes:
Veel mensen wijzen Jezus af vanwege slechte ervaringen met religieuze mensen.
Maar wat denk je eigenlijk? Jezus had zelf ook slechte ervaringen met verschrikkelijk religieuze mensen. Ze hebben Hem zelfs gedood. Zover is het bij jou toch zeker niet gegaan? Maar hier gaat het om:
Mensen zullen je teleurstellen.
Jezus niet.
____
Het is woensdag 10 april, 1912. De wereld kijkt vol bewondering toe terwijl de Titanic aan haar eerste reis begint. Maar vier dagen later ligt het grootste schip dat ooit gebouwd was op de bodem van de Atlantische Oceaan.
Aan boord, in de tweede klasse, reist ook een zekere John Harper naar Amerika om daar te prediken in Dwight L. Moody’s kerk. Die noodlottige nacht botste de Titanic op een ijsberg en begon te zinken. De kapitein vroeg Harper op het dek te blijven om rust te bewaren onder de passagiers. Hij was niet bang om te sterven, want hij wist wat er na dit leven op hem wachtte.
Harper hielp families afscheid te nemen en zette zijn zesjarige dochter veilig in een reddingsboot. Toen alle boten waren weggevaren, bleef hij achter met nog 1.521 mensen. Terwijl het schip brak en de overgebleven passagiers in het ijskoude water stortten, riep Harper naar een man: “Ben je gered?”
“Nee,” antwoordde de man.
“Geloof in de Heer Jezus Christus en je zult gered worden!” riep Harper.
De stroming bracht hen later weer bij elkaar. Harper herhaalde zijn boodschap.
“Ben je gered?”
“Nee,” antwoordde de man opnieuw. “Geloof in de Heer Jezus Christus en je zult gered worden!” riep Harper hem toe. Kort daarna zakte hij weg in zijn watergraf. De man die hij probeerde te winnen, werd gered en wijdde zijn leven aan Jezus. Hij werd bekend als Harper’s laatste bekeerling.
Harper gaf zijn eigen leven op om anderen het plan van verlossing te laten kennen. Zijn geloof en moed redden zielen zelfs terwijl hij stierf. Hoeveel anderen heeft hij misschien nog tot Christus gebracht voordat hij zonk? Zijn leven laat zien dat zelfs in het donkerste moment God kan werken door degenen die Hem trouw zijn.
Hemels perspectief
“Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft.”
Johannes 3:16
____
De Country-zanger George Strait zingt een lied, getiteld: “Love Without End. Amen.” Het gaat over een jochie dat na een vechtpartij van school thuiskomt en straf van zijn vader verwacht. Hij bereidt zich op het ergste voor. Maar zijn vader zegt: “Laat me je een geheim vertellen over de liefde van een vader… vaders houden niet alleen af en toe van hun kinderen… het is een liefde zonder einde. Amen.”
De jongen groeit op en geeft dit geheim door aan zijn eigen kinderen. Op een dag droomt hij dat hij sterft en naar de hemel gaat. Terwijl hij wacht om binnen te gaan, maakt hij zich toch wel ernstige zorgen, want hij beseft dat als ze daar in de hemel toch eens zouden weten wat hij allemaal fout heeft gedaan, hij er zeker niet binnen zou mogen. En dan hoort hij opnieuw de woorden van zijn vader: “Laat me je een geheim vertellen over de liefde van een vader… vaders houden niet alleen af en toe van hun kinderen… het is een liefde zonder einde. Amen.”
Is het geen troost om te weten dat wij zo’n Vader hebben? Het is geen geheim hoe groot de liefde van onze Hemelse Vader is: God houdt niet slechts af en toe van Zijn kinderen; het is echt een liefde zonder einde, amen.
Een glimlach
Een jonge Christen vertelt over iets dat gebeurde toen hij net was aangenomen bij een bank. Hij was nieuw en nog bezig het vak te leren. Op een dag zei zijn baas: “Als meneer Petterson mij belt, zeg dan dat ik er niet ben.”
De jonge Christen vroeg verbaasd: “O, gaat u dan ergens heen?”
“Nee,” antwoordde de baas, “ik wil gewoon niet met hem praten, dus zeg maar dat ik er niet ben.”
“Dus… u wilt dat ik voor u lieg?”
De baas voer tegen hem uit vol woede en verontwaardiging. De Christen bad, en God gaf hem opeens een helder inzicht: “U zou er blij om moeten zijn, want als ik niet voor u wil liegen, kunt u er zeker van zijn dat ik ook niet tegen u zal liegen.”
In Londen, in 1872, zei een predikant op een zondagochtend tegen mij: “Let eens op die familie daar in een van de voorste banken. Als we thuis zijn, wil ik je graag hun verhaal vertellen.”
Toen we thuis waren, vroeg ik hem naar het verhaal, en hij zei: “Die hele familie is tot het geloof gewonnen door een glimlach.”
“Hoe kwam dat dan?” vroeg ik.
“Nou,” zei hij, “op een dag liep ik door een straat en zag een meisje voor een raam staan in haar huis. Zij glimlachte, ik glimlachte terug en we maakten een buiging naar elkaar. Elke keer als ik daar langskwam gebeurde hetzelfde. Op een gegeven moment stond er een ander meisje naast haar. Ik glimlachte en maakte weer een buiging, en zij deden hetzelfde. Al snel groeide de groep, en uiteindelijk stond er zelfs een vrouw bij. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik wilde niet te veel aandacht trekken, maar de kinderen verwachtten het, dus maakte ik naar iedereen een buiging.
De volgende zondag volgden de kinderen me en ontdekten dat ik predikant was. Ze dachten dat ik de beste predikant ter wereld moest zijn en dat hun ouders mij beslist moesten horen. Een predikant die vriendelijk is voor een kind en tijd voor hen neemt, moet wel een goede predikant zijn, vonden ze. Vriendelijkheid doet veel.
Om een lang verhaal kort te maken: de vader, de moeder en hun vijf kinderen gaven daarna hun hart aan Jezus en ze komen nu elke zondag naar onze kerk.”
Gewonnen voor Christus door een glimlach! We moeten de rimpels uit ons voorhoofd halen en een glimlach opzetten.
Uit “Moody’s Institute”
Dat is grappig
Toen de vervangend predikant de gemeente begroette, zei hij met een glimlach:
“U weet, een predikant die invalt is een beetje als een stuk karton in een gebroken raam. Hij vult het gat wel, maar ja… het is natuurlijk geen echt glas.”
Na de dienst kwam er een mevrouw naar hem toe. Ze wilde hem graag een compliment geven en zei:
“Dominee, u was helemaal geen noodvulling… u was glashelder vandaag!”
***
Terwijl we in een restaurant aten, berispte ik mijn zoontje van vier omdat hij met volle mond praatte. “Mump umn Kmpfhm,” was alles wat ik hoorde.
“Drew,” zei ik streng, “niemand begrijpt ook maar één woord van wat je zegt.”
“Hij zegt dat hij wat ketchup wil,” zei mijn man rustig.
Een vrouw die in de buurt zat leunde voorover en vroeg: “Hoe begrijpt u hem, in ‘s hemelsnaam?”
“Ik ben tandarts,” legde mijn man uit.
____
