Maandag 15 juli 2024
Gebed
Ook kregen ze ruzie over de vraag wie van hen het belangrijkste was.
Lukas 22:24
Heer, wilt U mij helpen om nederig te zijn. Die eeuwenoude zonde Trots die mij probeert te vullen met wereldse ambitie, eigenwaarde en zelfingenomenheid, die nog steeds op de loer ligt om mij te misleiden; Trots die te vinden is op de bodem van ieder menselijk hart en daar haast onzichtbaar en geruisloos aanwezig is, maar die ons toch beïnvloedt en ons van Uw liefde en genegenheid probeert af te houden. U ziet elke gedachte Heer en U ziet die verfoeilijke neiging van ons om ons te verheffen boven onze broeders en zusters. Hoe graag denk ik toch dat ik nederig ben, maar dan zie ik opeens dat die trots ook bij mij leeft. Zo steekt hij zijn kop op onverwachte momenten op als ik er niet op bedacht ben. Als ik geïrriteerd raak, of als een gelijke meer geëerd lijkt te worden dan ikzelf. Als ik iets niet begrijp en ik denk dat anderen dat maar raar vinden. Hij overvalt me en steekt me als ik het niet verwacht. Ik wil het niet langer, Heer. Ik vraag Uw hulp om hier tegen op te staan. Terwijl ik hem nooit helemaal zal kunnen uitroeien zal hij mij met Uw hulp niet langer kunnen overheersen. Ik denk dat al het lijden en alle pijn in deze wereld op de een of andere manier kan worden toegeschreven aan onze menselijke neiging tot trots. Afgunst, jaloezie, woede en dat diepgewortelde egoïsme zijn telkens weer het bewijs van ons menselijk falen. U noemt het zonde, en U kwam en stierf om die zondevlek weg te nemen. Helpt U mij Heer om op mijn hoede te zijn voor deze pijnlijke ziekte en te leren hoe ik U kan dienen met een eenvoudig en oprecht hart dat niets anders zoekt dan Uw eer en liefde. Uw naam wil ik groot maken. Wilt U mij leren om vreugde te voelen en genoegen te scheppen in het geluk van anderen en tevreden te zijn, zelfs als U mij naar de laagste plaats in Uw Koninkrijk stuurt?
Amen
Naar een artikel van J.C. Ryle
Mijn Heer kent de weg door de barre woestijnen
Ik volg Hem; mijn hand ligt in de Zijne.
Hij geeft kracht voor vandaag op ieder getij
En ook morgen is Hij nog altijd bij mij.
Mijn Heer kent de weg door het duistere dal
Ik volg Hem, want Hij is mijn Al.
Ik geloof…in de zon, ook als die niet schijnt;
Ik geloof…in de liefde, ook als ik die niet voel;
Ik geloof…in God, ook al is Hij stil.
Toen het grote glas-in-lood raam in het schip van de kerk eens door een grote storm volledig verwoest werd, stond de mensen het huilen nader dan het lachen. Wat was die kerk mooi geweest wanneer het licht daar doorheen scheen.
De gelovigen hadden tijdens de dienst vaak ademloos naar het betoverende hemelse lichtspel gekeken.
Maar dat was nu voorbij. Dat was afgelopen. Het was onherstelbaar kapot.
De glinsterende scherven werden achteloos opgeveegd en voor het gemak in een grote kist gestopt die daarna vergeten werd in de kelder van de kerk. Totdat er op zekere dag een vreemdeling langskwam die zich afvroeg of de scherven er nog waren. Hij had er wel interesse in. De kist werd uit de kelder gehaald en meegegeven en niemand stond er verder bij stil.
Maar een maand later werd de raad van ouderlingen uitgenodigd voor een bezoek bij een befaamde glazenier. In zijn atelier stond een prachtig glas-in-lood raam… een geschenk voor de kerk. De glazenier legde uit dat zijn vriend hem de scherven van het gebroken kerkraam had gegeven. Hij had ze gebruikt om een nieuw raam te maken.
De ouderlingen waren sprakeloos. Het nieuwe raam straalde met een schoonheid die het oude ver overtrof.
“Dit heb ik van de scherven gemaakt,” zei de glazenier. “Jullie kunnen het meenemen!” De kerk was na de storm nooit meer hetzelfde… Nee, haar schoonheid was vele malen groter.
J.R. Miller
Deze week nieuw op de site
Ik kan me de tijd nog goed herinneren dat ik alles zelf deed. Ik was zelfverzekerd, zelfbewust en trots op mijn bekwaamheid om mijn auto veilig langs de snelweg van het leven te manoeuvreren. Ik was meester van mijn lot.
Lees hier verder
De naam van God, “Ik ben,” drukken eeuwigheid en onveranderlijkheid van bestaan uit, aspecten die maar al te nodig zijn in een God waarop men kan vertrouwen. Niemand van ons kan rusten in een veranderlijke God. Maar de naam ‘Ik ben’ impliceert nog veel meer.
Lees hier verder
Een jonge man ging eens op bezoek bij een bejaarde gelovige en vroeg of hij voor hem wilde bidden. Hij zei: “Ik ben toch steeds zo verschrikkelijk ongeduldig. Wilt u alstublieft bidden dat ik geduldiger mag worden?”
Lees hier verder
Spreuk van de week
Als men behoefte heeft aan iets groots, iets oneindigs, iets waardoor de aanwezigheid van God gevoeld wordt, dan hoeft men niet ver te gaan om het te vinden. Als ik die behoefte voel, dan kijk ik naar de ogen van een kind als het ’s morgens wakker wordt en kirt en lacht omdat het de zon op zijn wiegje ziet schijnen. Wat ik dan zie is nog dieper dan de oceaan.
Vincent van Gogh (1853-1890)
O God, uw glimlach zie ik in de lucht, Uw pad is in de zee,
ik kom weer met mijn zorgen naar u toe, U kent mijn wel en wee.
Ik dorst naar rust en vree, want ik ben uitgeput van zorgen en verleiding,
maar de vreugde roept mij toe, want bij U vind ik telkens weer bevrijding.
-John H. Holmes
De geest is als een klok met een veer die naar gelang de dag vordert voortdurend zwakker wordt en uiteindelijk stil komt te staan als hij niet voortdurend wordt bijgehouden en wordt opgewonden met goede gedachten.
Fulton J. Sheen
Christus heeft de deur van barmhartigheid wagenwijd opengezet en staat in de opening om ons, arme zondaren met luide stem te roepen om de deur door te gaan.
Jonathan Edwards
Net als alle mensen zit ook ik vol tegenstrijdigheden.
Albert Schweitzer
Om over na te denken
Mensen gaan gewoonlijk niet dood aan het werk dat ze doen, maar aan de zorgen die ze meedragen. Werken is gezond. Een mens is gemaakt om te werken en zo bij te dragen aan de welvaart en het geluk van de maatschappij. Maar zorgen zijn als roest. In een machine moeten alle onderdelen ronddraaien en goed werken om het juiste resultaat te verkrijgen. Dat ronddraaien is echt het probleem niet. Maar de wrijving is dat wel. Als er iets tussen de tandwieltjes komt, werkt alles niet meer zoals het moet en als er niet iets aan gedaan wordt, gaat de machine onherroepelijk kapot.
H.W. Beecher
Dacht je dat er ook maar iemand is die tussen ons en de liefde van Christus kan komen? Het is onmogelijk! Problemen kunnen dat niet, moeilijke tijden ook niet. De haat kan het niet, honger niet, dakloosheid niet, bedreigingen van bullebakken niet, steken in de rug niet, ook de ergste zonden die in de Heilige Schrift staan niet. Niets van dit alles kan ons storen, omdat Jezus van ons houdt. Ik ben er absoluut van overtuigd dat niets levends of engelachtigs, niets demonisch of slechts vandaag noch morgen tussen ons en Gods liefde kan komen. Hoe hoog of laag iets ook is, denkbaar of ondenkbaar, er is helemaal niets dat ons kan scheiden van Gods liefde in Christus
– Romeinen 8:35,37 aangepaste vertaling van dit vers in The Message
Het is vreemd, maar als je er goed over nadenkt kom je tot de conclusie dat het voor ons mensen erg moeilijk is om een echt en juist beeld te krijgen van wat zonde precies inhoudt en wat de liefde van Christus daadwerkelijk betekent. Over de hemel en de hel halen we argeloos onze schouders op en zeggen we iets in de trant van: Dat zien we dan wel. We hebben onze mond vol van deze dingen, maar helaas worden we er nauwelijks door beïnvloed.
Mijn conclusie: Alleen de Geest van Christus kan onze ogen werkelijk openen om:
* de zonde en haar misvorming werkelijk te zien in al haar slechtheid
* de kostbaarheid van de Heiland te begrijpen,
* de ellende en de realiteit van de hel te verafschuwen,
* de gelukzaligheid van de hemel op waarde te kunnen schatten.
De Geest van God is onze helper en trooster die ons stap voor stap in de waarheid wil leiden.
Thomas Reade (1841)
Uit het archief van Spurgeon
Wij zijn vastbesloten om verder te gaan. Terug gaan we niet en we willen ook niet naar rechts of naar links afdwalen. En dan, als de weg smal wordt en de beklimming ons zwaar valt, wat dan? Zullen we er dan maar bij gaan liggen en ons overgeven aan zorgen en ellende? Nee, natuurlijk niet! Laten we in de naam van de Heer onze banier weer hooghouden, de koninklijke standaard van Jezus de Gekruisigde. Laten we de trompetten vol vreugde laten schallen en opstaan om verder te klimmen, niet met de bevende voetstappen van iemand die weet dat hij bezig is met een duistere onderneming, maar met de dappere houding van mannen en vrouwen wier zaak het Koninkrijk betreft, een goddelijke zaak, wier oorlogvoering een rechtvaardige kruistocht is. Heb toch moed, mijn vrienden; Zie, de engelen van God vliegen voor ons uit en de eeuwige God zelf leidt onze stappen. “De Heer der heerscharen is met ons, de God van Jakob is onze toevlucht.” “Daarom zullen wij niet vrezen, al wordt de aarde weggenomen en al worden de bergen in het midden van de zee gevoerd.”
Daily Light
Hoe vaker en ijveriger je de Schrift doorneemt, des te mooier het Woord zal worden en des te minder je geïnteresseerd zult zijn in de oppervlakkige bezigheden van deze wereld. De Bijbel brengt ons dicht bij God en als we het Woord aandachtig en met eerbied lezen, vinden we voldoening die geen menselijke bezigheden je kunnen geven. Door de Bijbel ben je met God in gesprek. Je ademt een hemelse atmosfeer in en je ziel baadt zich in goddelijke wateren, waardoor je een kalmte en rust ervaart die met geen aardse pen te beschrijven valt. Neem dus dagelijks je toevlucht tot deze fontein van licht en leven. Hier is de helende invloed. Hier is de poel van Bethesda. Hier is troost voor de bedroefden en hier woont hoop om te bemoedigen en te leiden. We moeten dat Heilige Boek altijd met eerbied benaderen. Als we het openen, luisteren we naar de stem van God. Zou onze houding met betrekking tot de Bijbel niet die van de diepste nederigheid en ontzag moeten zijn? In het geschreven Woord spreekt God tot ons als tot Zijn kinderen. Moge de hemelse invloed van het Woord zo in je ziel doordringen dat je het beeld van het aardse geleidelijk aan zult verliezen en je het beeld van de hemelse inwoners zult aannemen. Ik garandeer je dat hoe meer aandacht je aan het Woord geeft, des te kostbaarder en interessanter het voor je zal worden, en des te sneller je zult groeien in genade en heiligheid.
Jared Waterbury 1799-1876
Klik hier voor een korte Bijbelstudie uit Daily Light
Schepping
Wat heeft U alles toch mooi gemaakt, Heer! Alles zit zo knap en zo wijs in elkaar! De aarde is vol met de prachtige dingen die U heeft gemaakt.
Psalm 104:24
Laat me met open ogen door deze wereld lopen, die zo wonderlijk is, zo mooi en zo aangenaam. Het is vreemd dat er zoveel mensen zijn die geen besef lijken te hebben van haar schoonheid. Wij wonen allemaal in een paleis, dat een verscheidenheid en een pracht bezit die de mooiste paleizen op aarde niet kennen, maar toch zijn er zoveel mensen die de pracht niet zien.
Heer, ik vraag U om mij een gezuiverde en verlichte visie te geven, opdat ik Uw werken mag aanschouwen en de wonderen in de natuur mij zullen verbazen. Laat me met een gelovige geest door de wereld lopen, het veelkleurige gewaad van de Heer.
Ik kan gewoon niet begrijpen dat er mensen zijn die zich atheïst noemen in een universum dat de afdruk van de vinger van de Schepper draagt op:
elke zandkorrel,
elk grassprietje,
elke lichtstraal!
Ze zijn eigenlijk net zo onzinnig als iemand die door een grote fabriek loopt, vol ingewikkelde mechanismen en machines, die zegt: “Een mens heeft dit gemaakt? Welnee. Ik geloof niet dat de mens bestaat!”
De natuur is geschapen met het doel om de verborgen rijkdom, de onzichtbare glorie en de liefde van de onnaspeurlijke God zichtbaar en voelbaar te maken. Wat mij betreft is dat een veel betere conclusie dan die van de atheïst.
Ongetwijfeld is er veel in de wereld dat het hart met pijn vervult; het pessimisme heeft zich tot de conflicten en het verdriet van de schepping gewend als bewijs voor zijn sombere geloofsbelijdenis. Maar dat is niet de juiste manier om naar het leven te kijken. De goedheid van God staat met gouden letters geschreven op heuvels, meren, bergen, bossen en stromen. Iedere zonsopgang spreekt van Zijn betrouwbare en blijvende genade. Iedere zonsondergang prikkelt het geweten van de onvolmaakte mens en wenkt ons naar een heilige hemel. Laat me daarom sterk zijn en vol goede moed: Hij kent en gedenkt mij, Zijn verloste kind! De schepping is een prediker en een trompet van de glorie van God. In de koelte van de dag, als ik door de velden loop, of naar de top van de heuvel klim, of over de zee kijk, zou mijn ziel God moeten ontmoeten en zou ik met Hem moeten praten.
Naar een artikel van Alexander Smellie (1907)
Uit de schatkist van het verleden
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd een Britse soldaat op een nacht betrapt toen hij stiekem terug kroop naar zijn slaapvertrek. Hij was zonder aanwijsbare reden in de omliggende bossen geweest. Hij werd voor de commandant gebracht en beschuldigd van het onderhouden van contacten met de vijand. De man pleitte dat hij de bossen in was gegaan om te bidden. Dat was zijn enige verdediging.
“Ben je altijd gewend om zo in je eentje te bidden?” snauwde de officier hem toe.
“Jawel, commandant!”
“Ga dan hier en nu maar op je knieën en bid dan maar!” raasde hij. “Je hebt het nog nooit zo hard nodig gehad.”
De soldaat verwachtte dat hij ter dood gebracht zou worden, dus knielde hij neer en stortte zijn hart uit in een gebed waar zo’n welbespraaktheid uit klonk, dat het alleen maar geïnspireerd kon zijn geweest door de kracht van de Heilige Geest.
“Je kunt gaan,” zei de officier hartelijk toen de soldaat zijn gebed beëindigd had. “Ik geloof je verhaal. Als je niet zo vaak exercitie gedaan had, dan had je nu niet zo’n goede herhaling kunnen doen.”
Een glimlach …
Een jongetje werd erop betrapt dat hij de bril van zijn oma steeds maar wilde opzetten. Zijn moeder vroeg hem waarom hij dat deed.
Hij zei: “Ik wil net zo’n bril als oma, want zij ziet veel meer dan andere mensen. Zij ziet wanneer je honger hebt, of moe bent. Ze ziet ook hoeveel spijt je hebt van iets stouts dat je gedaan hebt. Door haar zijn heel veel dingen veel fijner en leuker. Oma ziet altijd wat je bedoeling was, ook al deed je het niet goed. En als ik eigenlijk moet huilen maakt ze me weer aan het lachen. Toen ik haar vroeg hoe het komt dat ze zo is, zei ze dat ze, toen ze ouder werd, geleerd heeft om goed te kijken. Toen ze ouder werd kreeg ze ook een bril. Daar komt het dus door. Als ik ouder word wil ik net zo’n bril hebben. Dan kan ik net zo goed zien als oma.”
Auteur onbekend.
Dat is grappig
Een plaatselijke dominee sloot zich eens aan bij een vereniging van de gemeente en de leden dachten dat ze wel een geintje met hem konden uithalen. Iedereen daar droeg een naamplaatje met zijn naam en beroep. Op zijn naamplaatje schreven ze onder zijn naam als beroep: “Varkenshoeder.” Gniffelend en met veel fanfare overhandigden ze hem zijn naamplaatje. Toen de dominee zijn naamplaatje opspeldde zei hij met een minzame glimlach: “Meestal noemen de mensen mij de ‘Herder van de schapen’ maar ik zie al direct dat u uw mensen hier heel wat beter kent dan ik.”
