Groeien in genade
Wie van jullie kan door zich zorgen te maken, ook maar één centimeter groeien of ook maar één dag langer leven? En waarom maken jullie je zorgen over kleren? Kijk eens naar de bloemen in het gras. Kijk hoe ze groeien. Ze werken niet en weven niet. Maar Ik zeg jullie dat zelfs koning Salomo met al zijn rijkdom er niet zo schitterend uitzag als die bloemen.
Mattheüs 6:27-30
De Bijbel maant ons om te ‘groeien in genade.’ Maar wat betekent dat eigenlijk?
Dat wij in het geloof moeten groeien, leidt geen twijfel. We kunnen niet altijd als kinderen in het geloof blijven, maar moeten volwassen worden. Welke ouder zou tevreden zijn met de groei van zijn kind als het dag na dag en jaar na jaar dezelfde hulpeloze baby zou blijven en er geen enkele vooruitgang zichtbaar was? Groei moet een ontwikkeling en toename van rijpheid met zich meebrengen.
Toch wordt dit idee van christelijke groei niet altijd begrepen. Helaas denken wij maar al te vaak dat wij zelf iets moeten doen om meer en meer genade te verkrijgen en dat dit is wat er bedoeld wordt met het groeien in genade. Veel christenen doen enorm hun best om in die genade te groeien, maar aan het einde van de dag, de maand of het jaar voelen ze dat ze geen spatje zijn opgeschoten.
Groeien in genade
Zo was er eens een vrouw die tegen mij zei: “Ik geloof in de groei in genade. U ook?”
Ik vroeg haar hoe lang ze al bezig was met groeien. “Zo’n vijfentwintig jaar,” was haar antwoord. Ik vroeg haar toen: “En hoeveel meer toegewijd ben je nu aan de Heer dan toen je begon en hoe ver sta je nu van de wereld af?”
Ze schuifelde zenuwachtig met haar voeten en bekende dat ze eigenlijk nauwelijks was opgeschoten. Ze zat nog steeds vol onrust, zorg en twijfel en de invloed van de wereld was overduidelijk. Het opende haar ogen en ze zag dat haar manier van groeien wellicht niet de juiste manier was geweest. Het probleem is simpelweg dit: Mensen proberen zelf om in genade te groeien, in plaats van IN genade te groeien.
Groeien in de juiste grond
De grond waarin wij moeten groeien heet genade. Het heeft niets te maken met ons. Wij moeten niet groeien in lengte, breedte of hoogte, maar wij moeten stevig geplant staan in de grond die genade heet. Dat is Jezus zelf. Hij is de grond waarin wij moeten groeien. Een rozenstruik die door een tuinman op een hard, stenen pad is geplant met de bedoeling dat hij zal uitgroeien tot een prachtig bloembed gaat onherroepelijk verloren. Die verdort in plaats van zijn prachtige geur af te geven.
Het volk Israël trok veertig jaar rond in de wildernis. Ze zetten talloze vermoeiende stappen en vonden maar weinig rust na hun omzwervingen. En toch waren ze aan het einde van hun tochten niet dichter bij het beloofde land dan toen ze met hun reis begonnen. Al hun omzwervingen en gevechten in de woestijn hadden hen niet dichter bij het beloofde land gebracht. Om dit land in bezit te krijgen, was het nodig om er eerst IN te zijn.
Om in genade te groeien, is het nodig om eerst IN genade geplant te zijn. Toen het volk van God tenslotte in het beloofde land kwam, was hun verovering snel.
En eens geplant in genade, groeit het geestelijk leven krachtig en snel. Genade is een zeer vruchtbare bodem, en de planten die daarin groeien zijn planten van een wonderbaarlijke groei. Ze worden verzorgd door een goddelijke tuinman, worden verwarmd door de Zon der Gerechtigheid en bewaterd door de Dauw uit de Hemel.
Een juist begrip van genade
Zo weinig mensen begrijpen wat de genade van God werkelijk is. Het is waar dat genade een vrije, onverdiende gunst is maar dat drukt slechts een klein deel van haar betekenis uit. Genade is de ongehinderde, wonderbaarlijke, grenzeloze liefde van God die over ons is uitgestort op een oneindige verscheidenheid van manieren, zonder beperking of maat, niet volgens onze verdienste maar volgens Zijn grenzeloze hart van liefde, die alle kennis te boven gaat. Om te “groeien in genade” moet de ziel daarom geplant worden in het hart van deze Goddelijke liefde en erdoor omhuld en ermee doordrenkt worden.
Groeien in genade staat tegenover alle groei in persoonlijkheid of zelfinspanning en tegenover alle wettigheid. Het is onze overgave aan de Heer waarbij we alles aan Hem overlaten. Het is zo tevreden zijn met onze hoeder en met Zijn bekwaamheid en wijsheid, dat er geen vraag in onze gedachten opkomt over Zijn manier van behandelen. Het is groeien zoals de lelies groeien, of zoals de baby’s groeien, zonder zorg en zonder bezorgdheid. Het is groeien door de kracht van een innerlijk levensprincipe, dat niet anders kan dan groeien omdat Hij die ons geplant heeft ons laat groeien. Wij praten graag over de passage in de Bijbel waar Jezus ons vermaant om naar de lelies van het veld te kijken, maar laten we de waarheid van die woorden ook wel tot ons doordringen?
De bloemen van het veld
“Kijk naar de lelies, hoe zij groeien. Zij zwoegen niet, en zij spinnen niet en ik zeg u, dat zelfs Salomo, in al zijn glorie, niet gekleed was als een van deze.” En wat bedoelt Jezus als Hij zegt: “Wie van u kan door zijn zorgen ook maar één el aan zijn lengte toevoegen?”
Een baby of een bloem spant zich niet in om te groeien. De lelie zwoegt niet en spint niet. Ze strekt zich niet uit en spant zich niet in en is zich er zelfs niet van bewust dat ze groeit. Maar de baby groeit wel en de lelie ook. Ze groeien door een innerlijk levensprincipe en door de voedende zorg van Gods voorzienigheid.
Het resultaat van dit soort groei in het christelijke leven is prachtig. Zelfs Salomo was in al zijn glorie niet gekleed als een van Gods lelies.
Salomo’s gewaad kostte iemand ongetwijfeld veel zwoegen, spinnen, goud en zilver, maar het kleed van de lelie kost niets. En hoewel we kunnen zwoegen en spinnen om voor onszelf mooie geestelijke kleding te maken en ons kunnen inspannen om geestelijk te groeien, zullen we niets bereiken, want niemand kan door zijn eigen inspanning een el aan zijn gestalte toevoegen, en geen van onze gewaden kan ooit het prachtige gewaad evenaren waarmee de grote Herder de planten bekleedt die groeien in Zijn tuin van genade. Geen lelie doet ooit zoiets ijdels en dwaas. Maar ik vrees dat veel van Gods kinderen dit juist wel doen. Ze weten dat ze moeten groeien en ze voelen in zichzelf het verlangen naar groei.
Nee, ik moet er toch zeker iets voor doen?
In plaats van de Goddelijke Herder ervoor te laten zorgen, denken ze het te moeten bereiken door hun eigen zwoegen en het resultaat is stress, ontevredenheid en vermoeidheid. Die vrede van God die alle verstand te boven gaat, is ver te zoeken.
Het is goed om naar de lelies van het veld te kijken en die les te leren en dit geheim te begrijpen.
Conclusie
Groei, beste christenen, op alle mogelijke manieren. Maar groei, smeek ik jullie, op Gods manier want dat is de enige effectieve manier. Zorg ervoor dat je in genade wordt geplant, en laat dan de Goddelijke tuinman je cultiveren op Zijn eigen manier en met Zijn eigen middelen. Zet jezelf in het zonlicht van Zijn aanwezigheid en laat de dauw van de Hemel op je neerdalen. Op de juiste tijd komen je bladeren en vruchten. Als je geplant bent in Jezus komen die vanzelf. Jouw Herder is bekwaam en Hij faalt nooit in zijn oogst. Zorg er alleen voor dat niets Zijn zonlicht belemmert en dat er geen dingen zijn in je leven waardoor de dauw van de hemel niet op je neer kan komen. De dunste bedekking die je toelaat in je leven kan het zonlicht en de benodigde dauw bij je weghouden en je plant verdorren. En zo kan ook de kleinste barrière tussen je ziel en Christus ervoor zorgen dat je ziel verdort. Houd de hemel helder. Zet je hart wijd open om de gezegende invloeden te ontvangen die God voor je heeft. Koester je in de zon en de glans van Zijn liefde. Drink van de wateren van Zijn goedheid. Houd je gezicht naar Hem toegewend, zoals de bloemen doen naar de zon. Kijk, en je ziel zal leven en groeien want dan ben je gegrond in genade en zul je ‘groeien in genade’.
