Maandag 10 juni 2024
Gebed
Vader, ik ben zo blij dat ik weer een week bij U mag doorbrengen. U nodigt mij uit om in kinderlijk vertrouwen tot U te komen en noemt mij zelfs “Uw kind”. Uw liefde is onbegrensd. Een aardse vader zou mij al lang verstoten en onterfd hebben, maar zo is het niet bij U. Uw barmhartigheden en tekenen van Uw onverdiende goedheid in mijn dagelijks leven zijn overweldigend. Terwijl andere harten en huizen bewolkt zijn door wanhoop en verdriet, door armoede, of getroffen door ziekte, heeft U mij naar de groene weiden en de stille wateren van Uw goedheid geleid. Goedheid en barmhartigheid, als twee beschermengelen, volgen mij iedere dag en helpen mij om Uw liefde en trouw te aanvaarden. Ik bid voor iedereen die U in het bijzonder nodig heeft: voor hen die midden in een conflict zitten, omringd door verzoekingen; voor hen die op de banken van ziekte en lijden vertoeven; voor hen die door het dal van de schaduw gaan en die rouwen om hun “verloren geliefde”. Maak hen deelgenoot van Uw eeuwige vertroosting. Hoe geweldig om te weten dat de voor mij zo onbekende toekomst volledig in Uw handen ligt. Alles is door U voorbereid en geordend. Dank U voor de kracht voor een nieuwe week.
John MacDuff (1818 – 1895)
Op de berg bij God
Stilletjes kom je binnen,
Met respect kniel je neer.
Hier bij God in de stilte
Schreeuwt de wereld niet meer.
Misschien heb je vragen,
Misschien ook niet.
Gebed is het rusten bij God
Als niemand anders je ziet.
Er was eens een vrouw die veel van Jezus hield en Hem dolgraag blij wilde maken. “Ik doe met plezier alles wat U van me vraagt,” beloofde ze. Dat klonk natuurlijk heel nobel en ze bedoelde het goed, maar in haar hart hoopte ze toch dat Jezus haar iets heel belangrijks te doen zou geven en dat ze een vooraanstaande positie zou krijgen.
Tot haar ontzetting overhandigde Jezus haar echter een zware, ruwe jutezak en vroeg Hij haar om die tijdens haar leven mee te dragen. Ze was natuurlijk nieuwsgierig naar de inhoud van de zak, maar die was goed afgesloten met een sterk touw waar zoveel ingewikkelde knopen in waren gelegd dat het duidelijk was dat het niet de bedoeling was dat de zak al geopend zou worden.
Zo begonnen ze hun reis en de vrouw vond het maar niks. “Veel te zwaar!” protesteerde ze. “Die kan ik echt niet dragen!”
Maar Jezus keek haar liefdevol aan en zei: “Wanneer je zelf zwak bent, kan Mijn kracht zich volledig ontplooien. Als de weg te steil wordt, leun dan op Mij.”
Zo liepen ze dus verder, en het verliep precies zoals Jezus had gezegd. Af en toe stond de vrouw stil en vertelde ze Hem dat het haar te veel werd en dan droegen ze de zak samen. Tenslotte kwamen ze op de plaats van bestemming aan. De vrouw zette de zware zak met een zucht van verlichting neer en keek Jezus afwachtend aan.
“Laten we eens kijken wat erin zit,” zei Jezus met een ondeugende blik in Zijn ogen. Direct gingen de knopen los en viel de zak open en rolde de inhoud eruit.
“De rijkdommen van de hemel!” riep de vrouw uit terwijl haar ogen zich verlustigden aan schatten van onbeschrijflijke schoonheid.
“Dit is je eeuwige beloning; Mijn geschenk dat ik je geef als waardering voor alles wat je hebt moeten meemaken,” legde Jezus uit.
Verbazing maakte plaats voor tranen van vreugde. De vrouw viel op haar knieën en zei: “O Heer, vergeef me! Ik heb het al die jaren helemaal verkeerd begrepen. Had ik U maar vertrouwd, en niet steeds getwijfeld aan Uw bedoelingen! Als ik geweten had wat er in de zak zat, zou het een plezier geweest zijn om die te dragen.”
Misschien kijk je weleens naar anderen wier lasten zoveel lichter lijken en denk je dat jouw last te zwaar is. Maar elke last is aangepast aan degene die hem moet dragen, en wordt met de grootste liefde en zorg samengesteld. God weet precies wat het beste voor je is. Vertrouw op Hem.
Deze week nieuw op de site
Als het warm was kon je ze al op een kilometer afstand ruiken. De Mackewitz kinderen. Niemand noemde hen bij hun naam. Er werd altijd gesproken over ‘de Mackewitz kinderen’. Niet vreemd, want ze waren altijd samen, als een troep wilde honden die bij elkaar bescherming zochten.
Lees meer
Ik herinner me dat ik eens iets las over een stoere cowboy uit het Wilde Westen. Deze gespierde, ruige held kwam altijd op voor de zwakken en het recht en knokte heel wat af in de naam van gerechtigheid. Op zekere dag was er weer eens een bank beroofd en een aantal dorpelingen waren daarbij gegijzeld.
Lees meer
Spreuk van de week
God kan wonderen doen met weinig geluid en geen herrie.
Thomas Boston
Soms staat er op je medicijnflesje: “Voor gebruik goed schudden.” Dat is ook wat God soms met ons doet. Hij moet ons goed schudden voordat we bruikbaar zijn.
Vance Havner
God heeft ons behoed en beschermd tegen wel tienduizend kwalen en dat terwijl wij het zelf vaak niet eens weten. Hij beschermt ons tegen “de gevaren die je ’s nachts bedreigen en voor pijlen die overdag op je afgeschoten worden. Voor ziekte die in het donker op je loert en voor de dood die je midden overdag aanvalt.” Hij beschermt ons zelfs tegen onszelf en behoedt ons voor onze eigen ondergang. Laten we Hem dus volgen met alles wat in ons is, want de wereld is onstabiel en zal ons laten vallen. Hij is het die ons helpt en voedt, die ons vruchtbare weidegrond doet vinden, die ons doet neerliggen bij stille wateren, of die ons met geloof doet wandelen op een uitgedroogde en woestijnachtige weg.
Henry E. Manning (Psalm 91)
Einde bouwwerkzaamheden – Bedankt voor jullie geduld.
Woorden op de grafsteen van Ruth Bell Graham
Brieven van oude Christenen
Uit: Letters from John Newton (1725-1807)
De mensen zijn als gras. Hun schoonheid is als een bloem in het veld. Het gras verdroogt en de bloem valt af als de adem van de Heer er overheen blaast. Ja, de mensen zijn als gras. Het gras verdroogt, de bloem valt af, maar het woord van God blijft voor eeuwig.
1 Petrus 1:24
Beste vriend,
Ik begrijp uit je brief dat je een warm, liefhebbend hart verkiest boven een hoofd vol met kennis. Ik denk dat je daarmee de juiste keuze maakt, een keuze die in overeenstemming is met wat de Schrift ons leert. De Heer kijkt naar het hart en niet naar de uiterlijke mens, de populariteit, het intellect, de rang of de rijkdom van een persoon. Dit soort dingen zijn volgens mij niet meer dan versierselen om een paard er mooi uit te laten zien. De mensheid is als gras. Mensen die er bovenuit steken en zich onderscheiden door intellectuele of uiterlijke prestaties van welke aard dan ook kunnen vergeleken worden met bloemen die er fleuriger uitzien en misschien ook een beetje groter zijn dan het gras zelf. Maar dan, wanneer de maaier komt, ziet de zeis geen enkel verschil. Zowel het gras als de bloemen worden genadeloos weggesneden, en op een hoop gegooid waar ze samen verdorren en verrotten.
Wat mij betreft wordt de echte liefde voor God vaak gevonden bij wat de wereld de onbeduidende mensen noemt. Mensen die er niet zo trots bovenuit steken. Het probleem met ons mensen is dat we zo graag prat gaan op onze eigen talenten en kracht. Maar daar gaat het fout. Elk uiterlijk talent heeft de neiging om de trots van het menselijke hart te voeden. Iedere mens die gezegend is met speciale kennis of talenten heeft een evenredige kennis nodig van de bedrieglijkheid van het eigen Ik, het kwaad van de zonde, om er tegenwicht aan te bieden.
Als ik bevoegd zou zijn om de beste christen van het land uit te zoeken, denk ik niet dat ik die noodzakelijkerwijs zou vinden op de stoel van een professor, op een preekstoel of te midden van een groep ouderlingen. Ik zou de voorkeur geven aan iemand die niet hoog van de toren blaast over zichzelf en die oprechte en liefdevolle gedachten koestert over de Heiland. Liefde voor Jezus moet niet worden afgemeten aan de hoeveelheid kennis die we hebben, of hoe goed we kunnen praten, maar eerder aan de eenvoud van onze afhankelijkheid van Hem en onze bereidheid om Hem te volgen.
Uw toegenegen vriend en dienaar,
John Newton
Om over na te denken
Spreek veel en vaak met je Herder. Dat is nooit tevergeefs. De naam van Jezus is je troost, je steun en je toeverlaat. “Zijn wangen zijn als een bloembed, een bloembed van balsem, of een bloembed van geurige kruiden. Zijn lippen zijn zo mooi als lelies en zo heerlijk als mirre.” (Hooglied 5:13.) Luister naar het gefluister van de Geest, zo zacht en zo vol overtuiging. De Geest vertelt je over genade en vrede, en zal je hart voor altijd en eeuwig verfrissen. In de wereld is dat anders. De wereld belooft veel, maar levert weinig. Maar de genoegens van God zullen je nooit in de steek laten of teleurstellen.
* Niet zoals de muziek, die je eens hoorde maar die er nu niet meer is. De hand om de snaren te beroeren is verdwenen.
* Niet zoals het feest van gisteren dat voor altijd voorbij is!
* Niet zoals de bloemen die eens zo heerlijk geurden, maar die nu verwelkt op het afval liggen.
* Niet zoals dat prachtige landschap met die eindeloze vergezichten dat je hebt moeten achterlaten.
Hoe anders is dat met je Verlosser, Vriend en Trooster die altijd bij je blijft, nu en tot in alle eeuwigheid, en altijd dezelfde blijft.
George Mylne (1859)
Heb jij je aan Christus, de nederige en de zachtmoedige, overgegeven, je stil bij Hem teruggetrokken en toch geen rust gevonden voor je ziel? Ga dan terug; leer van de Meester en leer de les opnieuw. Leer om op te staan en te vechten tegen je gewoonte om je te omhullen met ergernis en onrust en dat als normaal te beschouwen. Geef die kwelling geen plaats in jezelf. Kijk naar de Trooster om je te helpen. Heeft Hij het beloofd en zal Hij het niet doen? Proef de rust van God. Breng elke beproeving wanneer die zich voordoet en op de deur van je hart klopt, direct naar Jezus, je Redder en Vriend. Dan zal vrede je deel zijn. Ook al ben je niet sterk, dit is iets waarin je moet volharden. Hij geeft je de overwinning, maar jij moet naar Hem toegaan.
Onbekend
Een voorganger vertelt dat op een zaterdagochtend, toen hij in zijn studeerkamer was om zijn preek voor te bereiden, zijn kleine kind de deur opende en zachtjes binnenkwam. Enigszins ongeduldig wendde de vader zich tot haar en vroeg: “Wat wil je, mijn kind?”
“Niets, papa,” antwoordde ze. “Ik wil alleen maar bij jou zijn.”
Dit is vaak het enige verlangen van de ware christen als hij tot God komt om te bidden. Hij heeft geen wensen; hij wil alleen maar bij zijn Vader zijn!
De Bijbel bevat …
- de geest van God,
- de staat van de mens,
- de weg naar verlossing,
- de ondergang van het ongeloof,
- het geluk van gelovigen.
De leerstellingen zijn heilig, haar voorschriften zijn bindend, haar verhalen zijn waar en de beloften zijn onveranderlijk.
Lees de Bijbel dus om wijs te worden, geloof hem om veilig te zijn, en doe wat hij van ons vraagt om hemels te leven en te zijn.
Hij bevat…
- licht om je te leiden,
- voedsel om je te steunen,
- troost om je op te beuren.
Hij is de kaart van de reiziger, het kompas van de zeevaarder, het zwaard van de soldaat en het handvest van de christen. In de Bijbel is het paradijs hersteld, de hemel geopend en wordt de poort van de hel geopenbaard.
Hij zou…
- onze gedachten moeten vullen,
- ons hart moeten regeren
- en onze voeten moeten leiden.
Lees hem dus langzaam en met aandacht. Lees hem in gebed en verblijf zo vaak als je maar kunt in de mijn van deze overweldigende rijkdom, zwem rond in de rivier van geluk en laat de kracht van het woord je genezen van alles wat duister is.
Uit: Grace Gems
Uit het archief van Spurgeon
Denk eens goed na over Job. Er staat over hem geschreven: “Nadat Job voor zijn vrienden had gebeden, zorgde de Heer ervoor dat het weer goed ging met Job. Hij gaf hem het dubbele van wat hij vroeger had gehad.” Een bijzondere tekst. Toen hij voor zichzelf bad gebeurde er niet veel. Maar toen hij voor die onvriendelijke vrienden van hem begon te bidden, keerde het tij en lachte de Heer hem toe en ging alles beter. Natuurlijk, hij had heel wat te leren, maar oprecht gebed voor je medemens vermag veel en brengt zegeningen.
Uit de schatkist van het verleden
De bekende kunstenaar Henri Matisse was 28 jaar jonger dan Auguste Renoir, maar de twee schilders waren goede vrienden en vertoefden vaak in elkaars gezelschap. Op het einde van zijn leven was Renoir vanwege gezondheidsredenen gedwongen om thuis te blijven, maar Matisse bezocht hem dagelijks. Renoir had zware verlammingsverschijnselen vanwege zijn artritis, maar desalniettemin bleef hij schilderen waarbij hij zijn penselen aan zijn arm bond.
Op zekere dag had Matisse al geruime tijd in verbazing gekeken naar zijn vriend die met een van pijn verwrongen gezicht stond te schilderen en hij flapte er tenslotte uit:
“Auguste, waarom blijf je toch schilderen als het je zoveel pijn en moeite kost?”
Renoir antwoordde eenvoudig doch beslist: “De schoonheid blijft, maar de pijn gaat voorbij.” Renoir is blijven schilderen tot op zijn sterfdag. Hij beëindigde een zijn bekendste schilderijen, “Badgasten in de Seine” vlak voor zijn dood, 14 jaar nadat hij artritis had gekregen.
Als God iets moois wil scheppen, dan begint Hij vaak met een moeilijkheid. Maar als het om iets heel moois gaat, dan begint Hij met een onmogelijkheid
Een glimlach …
Er was eens een klein jongetje dat zo dolgraag een ontmoeting met God wilde hebben. Nu woont God niet naast de deur en dat wist dat jongetje wel, dus stopte hij zijn koffertje vol met koekjes en blikjes limonade en ging hij op weg in de overtuiging dat hij God zou ontmoeten. Hij was nog maar een paar straten van zijn huis verwijderd toen hij een oude man op een bankje in het park zag zitten. De man deed niet veel bijzonders en zat gewoon naar de vogeltjes te staren.
Het jongetje besloot alvast een rustpauze in te lassen. Hij ging naast de man op het bankje zitten en opende zijn koffertje. Hij wilde net lekker van zijn limonade gaan genieten toen het hem opviel dat de oude man er erg hongerig uitzag, dus besloot hij hem een van zijn koekjes te geven. De oude man was reuze dankbaar en glimlachte van oor tot oor.
Die glimlach was zo mooi en zo bijzonder dat het jongetje dat nog eens wilde zien en dus besloot hij om hem ook een blikje limonade te geven. En ja hoor, die prachtige glimlach verscheen andermaal op het gezicht van de oude man. Het jongetje was in de wolken. En zo kwam het dat ze daar samen de hele middag op dat bankje zaten, terwijl ze aten en glimlachten, maar spreken deden ze niet. Er werd nog geen woord gezegd.
Tenslotte begon het te schemeren en het jongetje voelde opeens hoe moe hij eigenlijk was, dus hij stond op om naar huis te gaan. Maar toen hij een paar stappen in de richting van zijn huis had gezet, draaide hij zich om, rende terug en gooide zich in de armen van de oude man om hem een warme omhelzing te geven. De oude man had toen de grootste en mooiste glimlach op zijn gezicht van de hele middag.
Toen het jongetje even later thuiskwam was zijn moeder verbaasd want zo gelukkig en tevreden had hij er nog nooit uitgezien.
“Wat heb jij vandaag uitgespookt?” vroeg ze verbouwereerd.
“Ik heb met God geluncht,” was zijn antwoord, en nog voordat zijn moeder iets kon zeggen ging hij verder: “En moet je horen mama, God heeft zo’n geweldig mooie glimlach. Ik heb nog nooit zoiets moois gezien.”
De oude man was inmiddels ook thuisgekomen en ook hij was in de zevende hemel. “Wat is er met jou gebeurd?” vroeg zijn zoon nieuwsgierig, want zo had hij zijn vader nog niet vaak meegemaakt.
“Ik heb vanmiddag in het park koekjes gegeten en limonade gedronken met God.” En terwijl zijn zoon er niet-begrijpend bij stond voegde hij eraan toe: “Maar ik had niet gedacht dat God zo jong zou zijn.”
Dat is grappig
Een man, zijn vrouw en zijn schoonmoeder gingen eens op vakantie naar het Heilige Land. De man had er niet veel zin in want hij kon niet echt goed opschieten met zijn schoonmoeder. Maar goed, een reisje naar Israël maakte veel goed.
Helaas sloeg het noodlot toe, want terwijl ze daar waren overleed de schoonmoeder. De begrafenisondernemer zei tegen hen: “Je kunt haar naar huis laten verschepen. Dat kost je 5000 Euro. Maar als je haar hier, in het Heilige Land begraaft maak ik een zacht prijsje voor je. Voor 1000 Euro zorg ik dan voor alles. Veel goedkoper.”
De man dacht even na en zei toen: “Nee, ze moet echt naar huis. We verschepen haar.” De begrafenisondernemer was nieuwsgierig en vroeg: “Waarom kiest u voor de dure oplossing? Het is toch veel goedkoper om haar hier te begraven?”
“Had je gedacht,” zei de man. “Meer dan 2000 jaar geleden stierf hier ook iemand. Die werd hier begraven en drie dagen later stond hij op uit de dood. Dat risico kan ik echt niet nemen.”
